WCTC TWEEDE KLASSE

Het was zaterdag 21 maart jl een groot en gezellig feest in ons boulodrome. Walter kon de bitterballen haast niet aanslepen. Wat was er aan de hand ? Het team de Gooiers 6 was KAMPIOEN geworden. Ook de laatste partij tegen Boulaere 1 werd makkelijk gewonnen. Het team bestond uit een lieve deerne,7 toffe jongens en een veteraan. De namen zijn:

• Ineke Berg 
• John van de Haak 
• Gerrit de Git 
• Pim Polman 
• Antonio Ruffin 
• Jan van Doggenaar 
• Etiënne Callenbach 
• Wim van Dijk 
• Hans Akkerman 

Slechts een partij werd met minimaal verschil verloren. Als jullie mij even niet meerekenen, dan durf ik te zeggen dat dit kampioensteam rijp is voor de eerste divisie en beslist makkelijk mee kan komen in de hoofdklasse. Hun grootste kracht is de kameraadschap onderling en het steunen van degene, die in een bepaalde partij zijn normale vorm niet kan vinden. De erepenningen werden ons omhangen door wedstrijdleider Harry Brinks, foto's werden genomen, felicitaties vlogen over en weer, het was een heerlijke dag. Niet onvermeld mag blijven, dat enkele partijen, mede zijn gewonnen door de inbreng van sterke invallers die hun zaterdag opofferden om het team te completeren. Nogmaals dank ! Volledigheidshalve: Het sterke team De Gooiers 4 met sterspeelster Jeannette van Kerkhof werd schlemielig derde en Randenbroek 2 nam de tweede plaats in beslag.

HAVHKVA

Onze hopeloze wereld

Het wordt tijd dat ik weer aan een vertelseltje begin, de tijd dringt. Inlevering gaarne voor 19 februari werd gevraagd en het moet liefst over de activiteiten van de club gaan, dus uiteraard over ons jeu de boule, het mooie spel, dat onze gedachten gelukkig blijft boeien, zodat wij misschien wat minder aan de misstanden in de wereld denken. Moeilijk hoor, niks bijzonders meegemaakt en er is al zoveel geschreven over het boulen, maar vooruit. Voordat ik 's morgens de krant inkijk en geconfronteerd wordt met,ongelukken, branden, roofovervallen, liquidaties en dies meer, gaan mijn gedachten bewust eerst uit naar onze petanqueclub. Is er een toernooi vanmiddag? Zal ik mijn spel wat kunnen verbeteren? Zal het alweer zo gezellig zijn? Schreeuwen en lachen de kaarters elkaar weer toe? Dan komt pas de krant aan de beurt met de grote wereldproblemen, maar het lijkt wel of het er dan minder toe doet . Een beetje overdreven misschien en lichtelijk bezijden de waarheid, maar toch! In de avond de TV, veel wrevel en geknarsetand., toch blijft de aan en uit knop meestal onaangeroerd. Wat worden de TV series, vooral uit Amerika, toch ieder keer maar weer hardvochtiger, wreder en sadistischer. Niet goed voor personen, wiens gedachtegoed afwijkt van die van ons, maar vooral slecht voor de kinderen, maar niemand die er wat om geeft of wat aan doet. De series worden over de hele wereld verkocht en brengen veel geld op. Dat telt! Bij het slapen gaan, kan ik al die nare gedachten gelukkig naar de achtergrond dringen en weten jullie hoe? Simpel, ik denk aan het toernooi dat 's middags gespeeld is. Met wie speelde ik de eerste partij en tegen wie? Wie waren de tegenstanders in de tweede en derde partij en wie had ik toen als maatje? Hoe waren de uitslagen? Soms kom ik niet aan de uitslagen toe, omdat Klaas Vaak me dan al in de armen heeft gesloten. Dus, je weet wat je te doen staat als je de slaap niet kan vatten. Heb ik misschien toch iets geschreven waar jullie wat aan hebben? Hope so! HAVHKVA

Dinsdagavond

Zoals jullie vast wel weten is er op elke dinsdagavond vrij spelen(trainen). Wat jullie van de dinsdagavond misschien niet weten:” Het is er altijd oergezellig.” We zijn er vaak met een man(vrouw) of 3o en ik zou elk lid willen aanraden, kom toch een keer langs en doe mee. Je hoeft niet bang te zijn, dat je niet aan bod komt, want een ieder die aanwezig is, komt in een team en krijgt tegenstanders toegewezen. Het gaat namelijk zo. Na de koffie, wordt plus minus half acht, iedereen die spelen wil naar een baan geroepen. Een butje wordt uitgegooid en de spelers werpen hierna gelijktijdig hun boule naar het butje toe. Afhankelijk van de plaats van de verschillende boules, soms liggen er wel 20 of meer, worden , volgens een vaste methode, de teams vastgesteld, wordt bepaald welk spel je gaat spelen, doublette of triplette en krijg je te horen met wie en tegen wie je speelt. Het spelniveau van de tegenstander en het spelniveau van jouw team is niet belangrijk. Vanwege de eer probeert men wel te winnen maar het is van ondergeschikt belang. Het gaat om de sportiviteit en de gezelligheid. en misschien ook nog het uitproberen van sommige worpen. Ik probeer hier een eerste worp, een cliché: “De meer zielen de meer vreugd!” Kom dus een keer, probeer het uit, je zal er geen spijt van krijgen. Nog even wat anders, je speelt natuurlijk niet de hele avond, er zijn pauzes om wat te rusten, te drinken en wat bij te praten en wat ik dan graag doe is kijken naar onze topspelers. Deze jongens,die in competities en toernooien onze club op een voortreffelijke manier vertegenwoordigen, spelen dan hun trainingspartijtjes., fijn om naar te kijken en je leert er ook wat van. Zullen we zeggen tot dinsdagavond?? OK? Nog even wat anders: Ik kan er niet aan voorbij gaan. Wat een fantastisch jubileumfeest hebben we gehad. Ik heb er geen woorden voor. Alles was perfect! Een ieder die er aan meegewerkt heeft: “ Dank, dank, van harte bedankt.” HAVHKVA

Lichte burn-out

Beste mensen, Daar ben ik weer, HAVHKVA. Er is mij gevraagd om zoals gebruikelijk een vertelseltje het licht te doen zien in ons clubblad. Helaas, door ziekte van mijzelf en daardoor ook een gebrek aan inspiratie en animo, enterde twijfel mijn geest en wist ik niet wat te doen. Jaren en jaren heb ik met plezier en voldoening een stukje mogen schrijven over de gebeurtenissen in de club, over de clubtoernooien of feestjes, die geregeld georganiseerd werden en natuurlijk waren het vaak ook eigen verzinseltjes, die in ons rode boekje kwamen. Nu valt het me moeilijk om iets te schrijven. Afgezien van de ellende in Palestina, het verdriet veroorzaakt door de vliegramp in de Oekraïne en de kindersterfte en hongersnood in de derde wereld, drukt ook op mij dat vele van mijn clubgenoten de laatste maanden in de problemen zijn gekomen, geestelijk of fysiek en dat enkele van hen ons ontvallen zijn. Omdat zij mij zo na aan het hart liggen kan ik niets verzinnen om te vertellen zonder dat mijn emoties in stilte de overhand krijgen en er niets uit mijn pen vloeit. Het lijkt wel of alle ellende tegelijk komt. Ik ben ook een tijdje uit de roulatie geweest, tweemaal een opname in het ziekenhuis, het gaat je niet in de koude kleren zitten, maar ik ben me in die periode wel bewust geworden van het feit dat we goede vrienden bezitten in onze boule-club. Dat doet een mens goed. Je merkt het pas als problemen je weg kruisen, problemen van welke aard dan ook. Sorry, voor dit misschien wat somber verhaal, ik zal proberen om bij de volgende uitgave van ons clubblad een prettiger stukje te deponeren. HAVHKVA

Onze Kanjers

Lieve vrienden, het is alweer enige tijd geleden, maar jullie hebben toen ook beslist zo genoten van de prestaties van onze schaatsploegen tijdens de Olympische spelen. Het was toch wonderbaarlijk en wat waren we trots op onze jongens en meisjes. Alleen het “shorttrack” viel wat tegen, maar over 4 jaar in Korea kan dat wel anders zijn. In de meeste wintersporten zoals langlaufen en skispringen, scoren wij helaas niet of mondjesmaat en dat zal echt niet beter worden, het sneeuwt hier te weinig. Wat het “curling” betreft, dicht ik ons wel kansen toe in de verre toekomst Ik heb af en toe even gekeken naar die Canadezen en Zweden met hun bezempjes, het had iets weg van tripletten in ons Petanque. Enfin, onder het genot van een borreltje en met het geknisper van de brandende haard in mijn oren, bleef ik maar mijmeren. Mijn gedachten dwaalden steeds verder af. Naar de Olympische zomerspelen bijvoorbeeld. Het zou toch fijn zijn als het Petanque wordt geaccepteerd als Olympische zomersport. En ik droomde verder: Een Olympische finale tussen Frankrijk en Nederland. Voor Nederland Guus Vonck, Peter Bonarius en die ex kampioen van Ankeveen en omstreken, de naam ben ik even kwijt, met twee coaches, mannen, klein van stuk, maar met heel veel boule ervaring in hun rugzak,namelijk Piet van Gelder en Arie van Soest. Prachtig! Als reserve passeerde een pointeuse, namelijk Ineke Berg, de revue, maar Long John ging dwarsliggen, Ze zou te lang wegblijven, Tahiti is zo ver! Na de overwinning in de finale op de Fransen, ja,ja,ik zag het al voor me. Eerst het kanaal op en neer in een mooi versierde boot, om de toejuichingen van het volk in ontvangst te kunnen nemen, de bobo's en ik natuurlijk ook mee, dan op het bordes met de Koning en Maxima om de verslaggevers van de Gooi en Eemlander gelegenheid te geven mooie foto' te maken en daarna de ridderzaal in. “Willen de heren één voor één naar voren komen, want het heeft de Koning behaagt om jullie tot Ridder van Oranje Nassau te slaan.” Alle ogen waren gericht op de Koning en schielijk op Maxima. Met enige moeite lukte het de Koning zijn zwaard uit de schede te halen,hij zwaaide het woest boven zijn hoofd en liep al schreeuwend, dat Nederland minder ridders moest tellen, met grote stappen naar de sporters toe. Wat gebeurt er nu, dacht ik, dat gaat verkeerd , Maxima gaf een Argentijnse gil en viel in zwijm Ik wilde in paniek op een rode alarmklok drukken en brandde mijn vingers aan een gloeiend stuk hout. Met een Hollandse gil schrok ik wakker. Goh, jammer nou, het was maar een droom en die werd net zo spannend. H.A.

FEESTDAGEN DEC. 2013

Zeer vertraagd maar zeer gemeend, wens ik alle leden die ik nog niet de hand heb gedrukt, een gelukkig en gezond Nieuw Jaar toe. Ja lieve mensen, de feestdagen hebben we achter de rug en ik moet eerlijk zeggen, dat ik er niet rouwig om ben. Natuurlijk heb ik ook gezellige en aangename uurtjes doorgebracht met vrouw en familie maar, het klinkt misschien kinderachtig: “ Ik miste het boulen.” Onder het boulen versta ik dan, afgezien van het spelen van het mooie spel, het onder vrienden zijn, de gezelligheid en de gemoedelijke praatjes om de tafel en aan de bar en niet te vergeten het fanatieke kaarten. Niet niks! Ze zeggen dat het boulen en het gebeuren er omheen gezond is voor iedereen, maar vooral voor senioren en daar sta ik helemaal achter. Enfin, als ik denk aan de toernooitjes op zaterdag en woensdag, en de trainingsavonden, dan lijkt het wel of we er in december heel wat gemist hebben, maar dat is niet helemaal waar. Maakt ook niets uit. In ieder geval hebben wij een gezellig Sinterklaastoernooi en Kersttoernooi achter de rug met onverwachte winnaars. Winnaars, die geen competitie spelen en in feite uitsluitend op de dinsdagmorgen hun boultje gooien. Wat te denken van Janny Besemer, die eerste werd op het Sinterklaastoernooi en Ab van Kerkhof die de eer opstreek bij het Kersttoernooi. Alle cracks en toppers verslagen! Mooi hoor! En ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken, ze hebben geen doping gebruikt! Of wel​? Janny in ieder geval niet. De nieuwjaarsreceptie was als vanouds genoeglijk en de tijdindeling perfect: Receptie van 12 tot 1 uur en daarna een toernooi. Geklofter kan het niet en het meespelen van enkele van onze kanjers was mooi meegenomen. Helaas liet vrouwe Fortuna mij bij het loten in de steek. Met een lichtelijk pijnlijke rug, die mijn spel nogal hinderde kreeg ik een topper tegen en kreeg ik in de twee overige wedstrijdjes geen topper mee. Dus 3 verloren. Niet getreurd,mijn tijd komt hopelijk nog wel. Winnaar werd Antonio Ruffin. Molti complimenti!! Lieve mensen, tot een volgende keer. Boulse met plezier , maar niet te fanatiek, natuurlijk wel met een gezonde rivaliteit. Leg je neer bij bepaalde foutjes van je maat. Laat die alles zeggende lichaamstaal varen, je hoeft toch niet altijd te winnen? We moeten wat milder worden. De meeste van ons doen hun best maar het lukt niet altijd, we zijn tenslotte maar doodgewone amateurtjes en het blijven spelletjes onder vrienden. Geldt natuurlijk voor ons allemaal en beslist ook voor mij, de voormalige kampioen van Ankeveen. Saluut H.A.EESTDAGEN DECEMBER 2013 Zeer vertraagd maar zeer gemeend, wens ik alle leden die ik nog niet de hand heb gedrukt, een gelukkig en gezond Nieuw Jaar toe. Ja lieve mensen, de feestdagen hebben we achter de rug en ik moet eerlijk zeggen, dat ik er niet rouwig om ben. Natuurlijk heb ik ook gezellige en aangename uurtjes doorgebracht met vrouw en familie maar, het klinkt misschien kinderachtig: “ Ik miste het boulen.” Onder het boulen versta ik dan, afgezien van het spelen van het mooie spel, het onder vrienden zijn, de gezelligheid en de gemoedelijke praatjes om de tafel en aan de bar en niet te vergeten het fanatieke kaarten. Niet niks! Ze zeggen dat het boulen en het gebeuren er omheen gezond is voor iedereen, maar vooral voor senioren en daar sta ik helemaal achter. Enfin, als ik denk aan de toernooitjes op zaterdag en woensdag, en de trainingsavonden, dan lijkt het wel of we er in december heel wat gemist hebben, maar dat is niet helemaal waar. Maakt ook niets uit. In ieder geval hebben wij een gezellig Sinterklaastoernooi en Kersttoernooi achter de rug met onverwachte winnaars. Winnaars, die geen competitie spelen en in feite uitsluitend op de dinsdagmorgen hun boultje gooien. Wat te denken van Janny Besemer, die eerste werd op het Sinterklaastoernooi en Ab van Kerkhof die de eer opstreek bij het Kersttoernooi. Alle cracks en toppers verslagen! Mooi hoor! En ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken, ze hebben geen doping gebruikt! Of wel​? Janny in ieder geval niet. De nieuwjaarsreceptie was als vanouds genoeglijk en de tijdindeling perfect: Receptie van 12 tot 1 uur en daarna een toernooi. Geklofter kan het niet en het meespelen van enkele van onze kanjers was mooi meegenomen. Helaas liet vrouwe Fortuna mij bij het loten in de steek. Met een lichtelijk pijnlijke rug, die mijn spel nogal hinderde kreeg ik een topper tegen en kreeg ik in de twee overige wedstrijdjes geen topper mee. Dus 3 verloren. Niet getreurd,mijn tijd komt hopelijk nog wel. Winnaar werd Antonio Ruffin. Molti complimenti!! Lieve mensen, tot een volgende keer. Boulse met plezier , maar niet te fanatiek, natuurlijk wel met een gezonde rivaliteit. Leg je neer bij bepaalde foutjes van je maat. Laat die alles zeggende lichaamstaal varen, je hoeft toch niet altijd te winnen? We moeten wat milder worden. De meeste van ons doen hun best maar het lukt niet altijd, we zijn tenslotte maar doodgewone amateurtjes en het blijven spelletjes onder vrienden. Geldt natuurlijk voor ons allemaal en beslist ook voor mij, de voormalige kampioen van Ankeveen. Saluut H.A.

CRISIS

De vorige maal heb ik iets geschreven over de recessie in mijn jeu de boule spel en natuurlijk memoreerde ik ook de gebeurtenissen en traktaties op de fantastische Vrijwilligersdag van ons cluppie “De Gooiers.” Het epistel is zeker in de nachtelijke uren geschreven, want ik heb er wat foutjes in gemaakt. Ik sprak over een Abcouwenaar, maar dit moest een Vinkevener zijn en Wim van Blarcum won het toernooitje en niet Wim Besemer. Sorry allemaal en met jullie goedvinden vergeet ik mijn recessie en ga ik met zwaardere kost beginnen , te weten, de crisis waarin ons land verkeert. Ik heb namelijk een informatie bulletin ontvangen van mijn pensioenfonds en een toelichting daarop van Jaap Janissen, Voorzitter Deelnemersraad PME. Jaap zal het niet erg vinden, dat ik op enkele plaatsen zijn woorden en zinnen letterlijk citeer, maar gelet op de emoties die ik bij het lezen ondervond wil ik jullie waarschuwen: “Zet je schrap!” Hier komt Jaap: “Hulporganisatie Cordaid gaat het arme deel van Nederland, nota bene een van de rijkste landen ter wereld, helpen.” Hij gaat verder. “ Ik ben van 1935. Toen was het ook volop crisis. Mijn vader was werkloos. In die jaren was er een fietsplaatje. Werklozen kregen een gratis fietsplaatje, maar wel met een gat erin. Zo kon iedereen zien dat je werkloos was. Mijn ouders hebben mij laten dopen toen. Dat leverde namelijk een rijksdaalder en een pan soep op van de kerk. Gaan we terug naar die tijd? Over rijk gesproken. Nederland is een van de rijkste landen ter wereld. We kunnen ons een hypotheekschuld van 700 miljard euro permitteren. We hebben ruim een biljard euro – dat is een 1 met 12 nullen – pensioen gespaard. Topfunctionarissen in het bedrijfsleven graaien de hoogste beloningen en en bonussen bij elkaar of ze nu slagen of falen. De topman van Douwe Egberts incasseerde 5,7 miljoen euro als persoonlijk extraatje omdat hij het bedrijf had weten te verkopen aan een Duits investeringsfonds. Vergeleken met vorig jaar hebben we 13% meer miljonairs, die samen een vermogen hebben van 278 miljard euro, bijna 20% van het totale vermogen van ons land. Door de lage rente waarmee pensioenfondsen hun verplichtingen moeten berekenen dreigt in 2014 een nieuwe verlaging van het pensioen en dat terwijl het vermogen van PME vanaf 2008 met 10 miljard euro is gegroeid. Dat is toch niet te begrijpen?” Jaap gaat nog verder door, maar laat ik maar ophouden. Weet wel, dat we goed belazerd worden en dat dit klootjesvolk, dat over zich heen laat lopen en het verdomd de barricades op te gaan, waarschijnlijk nog moeilijke jaren voor de boeg heeft. Maar....Boulse lekker en tot ziens! HAVHKVA

RESECCIE

De laatste weken zinkt me soms de moed in de schoenen. Het boulen loopt niet meer zo als weleer. Ook in mijn spel is de recessie ingetreden. Echt waardeloos. Met het verstrijken van de dagen lijkt mijn spelniveau lager te worden. Zou de ouderdom zijn tol gaan eisen? Als ik aan de prijzentafel geroepen wordt is dit meer te wijten aan een goede loting, dan aan mijn goede spel. Bij de zomeravond competitie, ZACO genoemd, werd ik laatste. Dat deze ex kampioen dat moest overkomen. Vertwijfeling begint veld te winnen. Mijn enige genoegdoening was het feit dat een Gooier eerste werd. Nee, nee, ik noem zijn naam niet, want anders loopt deze Vinkevenernog verder naast zijn schoenen. Trouwens, nu wat belangrijkers, ik wilde het graag hebben over de formidabele vrijwilligersdag. Wat zijn we verwend door Bestuur en “aanverwanten.” Hier was geen recessie: Koffie,gebak,consumptiebonnen,snacks, wijn, barbecue, ijs en harde muziek/zang op de koop toe. Na afloop kregen we zelfs nog een mooie glazen voorraadfles met inhoud mee naar huis. Het kon niet op! Heel, heel hartelijk dank vrienden. Het was gezellig en geweldig! Als een buitenstaander dit feest gezien en meegemaakt had, dan was hij of zij direct vrijwilliger(ster) geworden. Beslist! Nou maar weer terug naar de recessie waar ik dit vertelseltje mee begon. Tekenen van herstel zijn er helaas nog niet. Op de vrijwilligersdag was mijn boulspel ook om te huilen. Een toernooi werd gehouden, twee partijen en ik werd snik,snik, weer laatste. Harry Brinks, de wedstrijdleider, riep het triomfantelijk om. Veel te hard naar mijn zin. Toen ik de volgende dag bij het golfen aan het kijken was, zei een golfer: “Ben je gisteren weer laatste geworden? Ik hoorde het helemaal hier bij mijn laatste putt.” De opschepper! Het woordje “weer” zinde me al helemaal niet. Enfin, mijn vriend Wim van Blarcum werd eerste en dat vond ik prachtig. Wim zegt namelijk altijd tegen iedereen en alleman, dat ik hem de fijne kneepjes van het boulen heb bijgebracht. Waar of niet waar, zijn eerste plaats maakte mijn verlies wel dragelijk, een zachte pleister op een zere wonde. De loterij maakte het helemaal goed, ik had een leuk prijsje. Lieve vrijwilligers, ik hoop dat het jullie allen goed gaat en dat jullie nog heel lang vrijwilliger(ster) zullen blijven van onze fijne club. Nogmaals dank aan de vrienden, die door hun zorg, inzet en liefde voor een heerlijke dag gezorgd hebben. HAVHKVA

DAVO dhz Toernooi

DAVO DHZ TOERNOOI Ongeveer twee maanden terug, om precies te zijn zaterdag 25 mei, ben ik met mijn vrouw naar het het 1e DAVO dhz toernooi van de Petanqueclub de Gemshoorn uit Soest gegaan. Het goed georganiseerde geldtoernooi werd een succes. Vele toppers, die ik kende van onze jaarlijkse cyclus, waren aanwezig, mede aangetrokken door de aantrekkelijke geldprijzen. De weergoden waren de club welgezind, een heerlijk zonnetje verwarmde ons, maar we werden ook innerlijk verwarmd, door de hartelijkheid en gastvrijheid van de Gemshoornaren. We mochten op hun terrein parkeren, want buiten was er geen plekje te vinden voor de auto vanwege het grote jeugdvoetbal toernooi op de velden naast het bouleterrein en bij de koffie kregen wij zomaar nog een gebakje toe. Toen zagen wij de ex Gooiers Riek en Jan Hesseling nog en we wilden eigenlijk niet meer weg, maar ja we moesten wel, want het interne zaterdagmiddagtoernooi van De Gooiers is wat mij betreft heilig. In de anderhalf uur dat we in Soest waren waren heb ik prachtige partijen gezien. Een mène van een partij tussen 4 ex kampioenen zal ik nooit vergeten. Het spel speelde zich haast vlak voor mijn voeten af. 6x Plaatste het team Jack Schillemans een goede boule, alle 6 werden direct weggeschoten. 5 Punten voor de tegenpartij en het was afgelopen Zo'n mooie en qua tijd kortere mène, zal ik niet zo snel meer meemaken. Ik kijk vaak op YOU TUBE naar topwedstrijden zoals de Franse en de wereldkampioenschappen, maar zo iets dergelijks heb ik nog niet gezien. De teams van de Gooiers waren dit keer niet zo succesvol, maar Peter Bonarius en zijn maatje, een deerne van een andere club, pakten toch een paar centjes mee. Mijn andere Gooimaatjes niet dus, maar ze hebben wel een heerlijke, sportieve en gezellige dag beleefd en dat is toch wel zo belangrijk. HAVHKVA

ONZE WERELD

Lieve vrienden, het is wat overdreven, maar soms sla ik s' ochtends met angst en beven de krant op. Wat een wereld! Criminaliteit op elk gebied, fraude bij banken, bij zorgverzekeringen, bij ziekenhuizen, bij de belastingdienst, diefstal en berovingen, gerotzooi met vlees en eieren, het halfdood schoppen van een onbekende, die de pech had in een donker steegje een stelletje waanzinnigen te ontmoeten, gewelddadige inbraken en zo kan ik wel een tijdje doorgaan. En dan nog de bomaanslagen en zelfmoordacties in de derde wereld. Dat is werkelijk afschuwelijk. De armoede die daar in sommige gebieden heerst is hemeltergend. Kinderen zonder eten, gebrek aan water, geen slaapplaats. Denk er niet te lang over na want het is om te huilen. Zelf voel je je machteloos. Geld doneren? Waar komt dat voor een groot deel terecht? Juist, in de portemonnee van de directeur of bewindvoerder van de gekozen stichting of vereniging. En vergeet hun staf niet, want aan hard werken hebben ze een hekel, dat zit niet in hun aard en je schrikt van hun salarissen. Nee, ik doneer haast niks meer, dat mag iedereen weten. Alleen de zielige daklozen, die met hun krantje, bij vele winkelcentra te vinden zijn, geef ik regelmatig enkele munten. Kan oplopen hoor, want vanwege mijn inkoop voor de prijzentafel kom ik regelmatig in diverse winkelcentra en ze staan overal, maar i k weet dat mijn geld, hoe weinig ook, dan goed terechtkomt Mensen, niet te veel piekeren, ik hoop dat jullie een sterk GELOOF hebben, daar ben ik dan jaloers op,want je zou werkelijk depressief kunnen worden, zo niet erger. Schakel je gedachten maar gauw naar het“Jeu de boule.” Wat gaan de mensen daar toch fijn met elkaar om. 8 Mei jl was ik bij het “open toernooi voor vrouwen-doubletten.” Wat een heerlijke sfeer hing daar. Mooie en sportieve partijen en geen wanklank. Ik heb genoten. Veel favoriete teams stonden in mijn boekje, waaronder natuurlijk ook de teams van mijn vrienden uit Soest van “De Gemshoorn” en het team van Meta, de vrouw van Evert Pluim, mijn voetbalvriend. Beiden ken ik al meer dan vijftig jaar, vandaar! Maar het team dat met de eer ging strijken en dik verdiend, gunde ik het zo. Jaren en jaren heb ik hun partijen in diverse toernooien gevolgd en het was steeds “net niet.” Was het pech of geen geluk, ik weet het niet, maar nu zijn ze mooi eerste geworden in het vrouwen doubletten toernooi. Ja, ja, het zijn: WIL VAN RIJN en JEANNE V.D. KEMP ============================== Meiden, van harte gefeliciteerd !! Van een fan genaamd: HAVHKVA

WTC Winter tripletten competitie

Zondag 17 maart ben ik naar ons boulodrome gegaan om de laatste speeldag van de WTC mee te maken. Het was weer een mooi feest, zo onderga ik het tenminste. Er speelden 9 teams van de Gooiers, in twee divisies en ik moest natuurlijk bij ieder team een kijkje nemen. Dat was niet eenvoudig. Geregeld stonden 4 a 5 man of vrouw voor mijn snufferd. Ik kwam benen en ogen tekort om overal de spannende en emotievolle mênes mee te maken. Hebben we geen lid met enkele miljoenen op zak, die ons een groot boulodrome met tribunes wil geven? Een sjeik uit het MO misschien? Ook daarover gaan mijn fantasieën voor het slapen gaan en dan komen die mooie dromen over een boulodrome met tribunes, sauna's, doucheruimtes, een groot zwembad, een fitnessruimte en dies meer. Nou ja, mooie dromen komen helaas zelden uit, ik weet het. Trouwens, wie moet dat grote complex onderhouden en zijn er barvrijwilligers voor de twee grote grote bars? Betaald personeel? Alweer de sjeik er voor op laten draaien? Kan je niet maken! Vergeet alles maar! We mogen al blij zijn dat we als Petanqueclub “De Gooiers” uitstekende teams kunnen opstellen, die zoals bij de juist verspeelde WTC is gebleken, prachtige resultaten boeken. En dan nog te bedenken, dat van Gelder uit Washington, Wiskie, de man met de dodelijke linker, van Doggenaar, de verloren zoon en Havhkva, om de jongens tactisch bij te staan, niet van de partij waren. Wat was er gebeurd als dat wel het geval was. 1,2,3 De Gooiers ? Ach...... alle gekheid op een nu stokje nu, geen bespiegelingen meer, maar D E R E A L I T E I T : Kampioen WTC Hoofdklasse: Peter Bonarius, Wim Steenbergen, Rene de Wagt Tweede plaats WTC Hoofdklasse: Guus Vonck, Erik Jan van den Brink, Bas Velthuijsen Gefeliciteerd jongens! LOVE YOU ! Maar dit is nog niet alles. Wat te denken van Monique Fritz, Kees Drieenhuisen en Wim Versteeg. Tweede in de eerste klasse en promotie naar de hoofdklasse. Klasse! Er moest vaak een beroep gedaan worden op invallers en die hebben het uitmuntend gedaan. Ik ga ze niet allemaal bij naam noemen maar de felicitaties gaan natuurlijk ook naar hen uit. Beslist! LOVE YOU TO !! Hans A. v/h K.v.A.

PETANQUECLUB "DE GOOIERS"

Als je zoals iedereen, weleens rusteloos en neerslachtig bent, laat dan je gedachten gaan naar onze jeu de boule club. Denk aan de prettige dingen die je daar hebt meegemaakt of nog gaat meemaken. Denk aan de partijen, die je gespeeld hebt, gewonnen of verloren, maakt niets uit, en je zal snel merken dat je lusteloosheid verdwenen is en dat het leven je weer toelacht. Voor mij is het in ieder geval een goede remedie. Ik voel me dan direct plezanter. Wat heb ik me bij de “Gooiers” na mijn pensionering, uitstekend vermaakt en nog. Niet alleen met het boulen, maar ook met de feesten er omheen. De barbecues, de feesttoernooien, het zomaar genieten van een spel en niet te vergeten de “tussendoor' kaartspelletjes. De huishouding is op orde. Minimaal twee maanden van tevoren weet je wat je te doen staat en wat je te wachten staat. Je hebt tenslotte rechten maar ook plichten. Het staat er zwart op wit. Een prestatie van jewelste. Een fantastische club en zo is het! Anderen kunnen wellicht met mij van mening verschillen, Hollanders kankeren graag, maar diep in hun hart zijn ze het met me eens. Af en toe denk ik ook aan mijn FC Hilversum en de prettige tijd, die ik daar als actief voetballer heb doorgebracht, maar al snel gaan mijn gedachten dan weer uit naar de vele leden van de Gooiers, mannen en vrouwen, die mij een goed hart toedragen en mijn vrienden zijn geworden. Wat hebben we het toch fijn met elkaar jongens. Misschien beseffen we het niet altijd, maar het is werkelijk waar. Laatst hoorde ik iemand zeggen: “Wat had ik met al mijn vrije tijd moeten doen, als ik niet kennisgemaakt heb met ons gezellige jeu de boule.” Ze slaat de spijker op de kop en met het woord “gezellig” wordt precies de kern van ons leven bij de Gooiers geraakt. Het is een en al gezelligheid wat de klok slaat, of het nou op onze toernooitjes is, of in competitieverband of tijdens de vrije speeluren, zelfs in het rookhok is het gezellig. Natuurlijk is er soms onenigheid, verschil van mening, problemen onderling e.d., maar dat komt in elke club voor. Wat beslist opvalt bij de Gooiers is, dat schijnbaar elkeen de wil toont om het dan snel weer goed te maken en dat uit zich, met behoud van de sportiviteit, in het ruimhartig omgaan met elkaar tijdens het spel. Kijk goed om je heen, dan zie je het! De manier waarop wij met elkaar omgaan, ook al was er eens een onenigheid geweest, is uitmuntend en zo heurt het. Ik kan nog wel even doorgaan met het roemen van onze club, haar vrijwilligers en haar Bestuur, maar dat komt later wel, anders wordt ik misschien beticht van overdrijving. Tot ziens en blijf gezond! Hans A. v/h K.v.A. (Amateurpsycholoog)

Tatoeages

Wat zijn we in Nederland de laatste maanden , vooral in november, weer doodgegooid met VOETBAL. De TV stond er bol van. Het komt je zowat de strot uit en als dit niet gebeurt wordt je wel kotsmisselijk van de tatoeages, die je op het veld ziet. Wat bezielt een sportman of vrouw toch om kleurrijke, vaak ondefinieerbare beschilderingen op het lichaam te laten te zetten. Macho gedoe misschien? Meedoen met collega's? Het kost veel geld (tja, daar hebben ze voldoende van) ,maar het haalt je toch zo naar beneden. Je ziet er toch niet meer fatsoenlijk uit. Als het een kleine tatoeage was, bijvoorbeeld de naam van je vrouw op je arm, heb ik geen probleem. Het wordt natuurlijk wel problematisch als het liefdesvuur dooft en een andere geliefde haar plaats op de arm opeist. Sommige sporters onderkennen dit en laten hun hele lichaam beschilderen, zodat er niks meer bij kan. Ik lees op internet, dat er tatoeages op Egyptische mummies zijn gevonden, gedateerd 2000 jaar voor Christus. Nooit geweten. Jullie? Ik lees verder dat er verschillende redenen zijn om een tatoeage te zetten. Identificatie is een belangrijke reden. De drager hoopt aan de hand van zijn tatoeage te worden herkend, bij verdrinking bijvoorbeeld. Denk aan zeelieden. Toen kwam een idee, dat al lang in mijn hersens speelde, weer boven. Wat zou het fijn zijn als alle boulers in de wereld op de bovenkant van hun linkerhand een tatoeage lieten zetten om herkend te worden. Een klein bolletje(de but) en een iets groter bolletje( de boule) ernaast. Heel klein, kost centen. Overal waar je bent herken je dan iemand die dezelfde interesse voor ons mooie spel heeft. Er kunnen gesprekken plaats vinden, lol en afspraken gemaakt worden en indien nodig hulp geboden worden. We zijn toch één grote familie. Ik hoop dat mijn idee aanslaat, maar ik ben er pessimistisch over. Tenslotte zijn veel van mijn interessante bedenksels in de WC pot belandt. Ja, erg hè. Ik zal er enkele noemen: Het clublied......Een clubvlag.......Wie de toss wint mag of het butje, of het terrein kiezen, niet beiden....De boulersgroet.... en ga zo maar door. Nooit meer wat van gehoord en er is nog veel meer, maar om al die ideeën op te zoeken moet ik te diep in het archief duiken. Laat ik het maar hierbij laten. Er zijn zoveel wetenschappers, uitvinders, fantasten, gynaecologen en dies meer, die pas na hun dood erkend en geprezen zijn. Het zij zo. HAVHKVA

HOOGTEPUNTEN

Voor veel van onze leden zijn de dinsdag- en donderdagmorgen het uitje van de week. Je kan zelfs spreken over hun hoogtepunten in de week. Ze komen dan weer samen met hun maatjes om ons mooie spel te spelen, hetzij in de buitenlucht of bij slecht weer in het boulodrome. Dat hebben wij weer voor op bijvoorbeeld de golfers, die ik vaak in de regen zie ploeteren om een golfballetje te zoeken. Laat ik daar maar niet dieper op ingaan. Terug naar het boulen. Ondanks het gelach en gesnater, dat regelmatig opklinkt, wordt er serieus gespeeld. Om iedere millimeter wordt geknokt en regelmatig komen de meters tevoorschijn. Half elf gaan ze gezamenlijk, ik zou haast zeggen broederlijk, een kopje koffie drinken. Er is een half uur voor uitgetrokken, maar ja, ja, dik voor elven zijn de butjes al weer uitgegooid. Fanatiek gaan ze weer aan de slag en toch is er ook wel tijd om af en toe een kort praatje te maken met een omstander of toekijker. Ja, de sfeer is heerlijk ontspannen, dus vergeet het woord fanatiek maar dat ik hierboven gebruikt heb. Het spelniveau is redelijk tot goed en ze kunnen beslist wedijveren met de spelers, die regelmatig de toernooien op de woensdag en zaterdag bezoeken. Daarom is het zo jammer dat ze deze toernooien links laten liggen. “Speel toch een keer mee,” zou ik willen zeggen. “Jullie zijn toch lid van de Petanqueclub “De Gooiers.” Doe dan ook mee met alle activiteiten van de club. Als prettige bijkomstigheid: De keuken is open en tussen de partijen door kan je een broodje kroket of een ander snack nemen, wat te drinken erbij en je dag kan niet meer stuk. Schrijf je dus een keertje in, De meer zielen de meer vreugd. Doen hoor! Doen! HAVHKVA

Ziekenhuis

Tijdens de mooie Pinksterdagen belande ik in het ziekenhuis, je moet het maar treffen. Nou ja, een ieder heeft wel eens wat. Galstenen en een ontstoken alvleesklier speelde mij parten Ik zal er maar niet over uitweiden. Na een dag of zes mocht ik weer naar huis, maar ik moest wel terugkomen voor een MRCP scan. Ik heb alle apparaten en scans wel doorlopen dacht ik, maar de endoscoop (inclusief twee dagen ziekenboeg)kwam er als laatste nog bij. Een flexibel slangetje, met aan het uiteinde een videocamera en een lampje. Via de mond brengen ze het in de ingewanden. Ik was er bang voor, maar geen pijn, een fluitje van een cent. Donderdag 12 juli met knikkende knieën naar Dr de Bruin in het ziekenhuis om te horen wat er verder ging gebeuren. Een operatie zag ik niet zitten en tot mijn vreugde de dokter ook niet. Mede gelet op mijn leeftijd werd er voor gekozen om met toezicht van de huisdokter even te passen en de kat uit de boom te kijken. Ik mag alles eten en drinken en voor het boulen geldt ook geen verbod. Wat heb ik in die korte tijd het boulen gemist mensen en jullie allen er omheen, helemaal. Dank aan een ieder die mij mondeling of door het sturen van kaarten of e-mails een hart onder de riem hebben willen steken. Vooral ook dank aan Antonio, Piet van Gelder en Inneke voor het vervoer van Beppie naar het ziekenhuis toen mijn kinderen verhinderd waren. Ik ben nu weer volop met onze sport bezig en het lukt me om de toch pijnlijke ervaringen te vergeten. Een opmerking over het ziekenhuis wil ik graag nog maken: Wat hebben ze daar een fijne coffeecorner. Echt de moeite waard om er even te vertoeven. Je krijgt namelijk uitzicht op iedereen die er binnenkomt of er uitgaat. Vrienden, kennissen, oude buren en ook boulers trekken voorbij en soms moet ik dan helaas constateren dat bepaalde herinneringen en namen uit mijn geheugen zijn verdwenen. Maakt niks uit, het is de leeftijd zullen we maar zeggen. Ook als ik niet per se in het ziekenhuis moet zijn, ben ik van plan om zo nu en dan het koffiehoekje aldaar met een bezoek te vereren. Voor de gezelligheid en de vele bekenden, die je daar ziet.

HAVHKVA

Huilie,huilie

Hebben jullie in februari ook het blad PetanQue ontvangen? Uitgave van de Nederlandse jeu de boules bond, nr.73, februari 2012. Ook direct in de prullenmand gegooid? De mijne lag er dezelfde dag nog in. Ik kreeg hem nota bene een dag voor mijn verjaardag. Een verjaarscadeau om te huilen. De naam van onze club kwam ik één keer tegen. Onze geliefde club “De Gooiers,” die in het hele land en ver daarbuiten geroemd wordt om haar mooie accommodatie en de prachtige omgeving, om haar klasse vrijwilligers, om de vriendschap en hartelijkheid die alle leden uitstralen, om de medewerking en gastvrijheid die het Bestuur immer geeft als er ruimte gezocht moet worden voor competitie wedstrijden. Het is gewoon belachelijk, ik heb moeite om mijn emoties de baas te blijven. Wij zijn één van de grootste clubs hier te lande met een ledental van ca 250 personen. Ons cyclustoernooi, liefst 4 wedstrijdzondagen, wordt jaarlijks bezocht door de beste spelers. Geen woord werd er over dit toernooi vuil gemaakt. Ik heb hierboven al gezegd, dat ik slechts één keer de naam van de Gooiers zag staan. Van Les Cailloux, om maar een club bij de kop te pakken, 11 keer !! Deze club, een fijne club trouwens, heeft in de breedte ongetwijfeld betere spelers dan wij, maar dat is ook het enige. Als bouleclub steken wij, op elk ander gebied, boven alle bouleclubs hier te lande uit, ook boven Les Cailloux. Yes! Yes! Dan nog al die hoofden die ik in het blaadje zag. Velen van hen heb ik op onze velden gezien of zittend aan onze bar. Ik ken ze niet van naam, maar het viel me op, dat ik er geen Gooier tussen kon ontdekken. Ik ben bedroefd en vast velen van jullie met mij. Er stond niets interessants in het blad. Oh, mogelijk wel die nieuwe boules van Meep Poel. Boules met ringen van binnenuit? Betere prestaties worden er van verwacht. Beetje sceptisch kijk ik er tegenaan, maar ik moet eerlijk bekennen dat deed ik ook tov de klapschaats en dat bleek toch een hele bijzondere uitvinding te zijn. Ach, we zien het wel, straks maar lekker slapen. Morgen, natuurlijk gezond weer op en tijdig op stap naar ons boulodrome om na een bakkie koffie van Jaap v.d. Noll of van Frank v.d Boogaard gezellig een partijtje te boulen. Heerlijk toch! Dinsdag en donderdagmorgen zijn sowieso gezellige bouledagen. Ik hoop dat ze blijven bestaan, maar dan hebben we een paar nieuwe barvrijwilligers heel hard nodig. Jaap en Frank kunnen natuurlijk niet het hele jaar staan. Geef je alsjeblieft op om één keer per maand bardienst te draaien. Je clubgenoten zullen je dankbaar zijn.
HAVHKVA

Mister X

Mijn boulevriend, laat ik hem discreet X noemen, is in een periode van 3 à 4 weken, qua kijk en instelling op ons jeu de boule een geheel ander mens geworden. Buiten het boulen om heb ik geen contact met hem, dus over zijn privé leven kan ik weinig zeggen, maar des te meer weet ik iets over zijn boule leven, omdat wij diverse malen per week onze mooie sport
gezamenlijk beoefenen. Wat is die man veranderd! Ik zal het jullie uitleggen. X was buiten het speelveld of speelterrein een rustige, eenvoudige en normale kerel, maar in het veld en dan vooral als ieder puntje belangrijk werd, was hij niet te harden. Hij begon zich vaak te ergeren aan de kleinste details. De spanningen hoopten zich dan op. Laatst hoorde ik hem met een geagiteerd gezicht tegen z'n maat zeggen: “Ik moet een vijandelijke boule schieten, dat vereist de situatie en jij zit te lullen met de tegenstander en doet het voorkomen of het je niet interesseert! In feite heeft hij wel gelijk, maar “rustig,rustig”, zou ik willen zeggen. Dat partners, die hij toegewezen krijgt, op onze wekelijkse toernooien, zonder enig overleg een baan uitkiezen, en het butje zomaar wegwerpen kan hem behoorlijk irriteren. Je ziet het niet aan hem, maar inwendig is hij goed boos. “Ze weten niet wat het spel inhoudt Hans! Ze doen maar wat.” Na de wedstrijden spreken wij vaak over de voorvallen die hem geërgerd hebben tijdens sommige partijen en gelukkig kwam dan meestentijds de spijt bovendrijven. Zo zoetjes aan voelde hij toen waarschijnlijk al enigszins verkeerd bezig te zijn. Dat in een competitiewedstrijd een tegenstander zijn armen niet stil kan houden terwijl ik net wil tirreren is uit den boze, maar in onze familie toernooitjes moeten we daar niet moeilijk over doen, ook moeten wij er niet te zwaar aan tillen als spelers tijdens de wedstrijd delibereren over de keuze van het avondeten, het zij zo, laat gaan! Dit waren min of meer zijn woorden en hij ging zich hoe langer hoe meer correct gedragen in wedstrijden. Zijn lichaamstaal tijdens het spel sprak boekdelen. Een heel ander mens geworden! Nog een ding, dat mij opviel toen ik hem laatst een triplette zag doen: Alle boules waren gespeeld behalve de twee die hij nog moest werpen. Hij plaatste zijn eerste boule en wilde naar het butje toe om de situatie aldaar te bekijken; misschien moest hij wel schieten voor meer punten, maar hij kreeg er de kans niet voor. Mede-en tegenstanders blokkeerden hem de weg, ze stonden, lichtelijk gebogen, de stand van zaken om het butje heen te bekijken en commentaar te leveren. “Oh jee”, dacht ik, dat gaat fout, maar nee hoor, hij gniffelde wat en schudde met het hoofd, het deed hem schijnbaar niks. Op een prettige manier legde hij toen uit, dat als je boules gespeeld zijn en de tegenstander nog boules heeft, dat je dan uit de buurt van het butje moet blijven, minstens twee meter. Oh, oh, hoe naar zou hij vroeger gereageerd hebben? Ik zal proberen, uit bewondering voor de grote ommekeer in zijn spel, om zijn “nieuwe” manier van spelen enigszins te kopiëren, dus negeren van dingetjes, die tegen de spelregels indruisen, mijn uiterste best doen om te winnen, mopperen taboe,begrip voor tegenstander en medestander en meer plezier en lol in het spel. Ik zal mijn best doen. Lukt het niet, dan ga ik in de leer bij Mister X. .. Beloofd!
HAVHKVA

Het kaartspel

Lieve vrienden, als ik deze hersenspinsels op papier zet is het al 10 december. Opschieten dus, want mijn vertelsels moeten voor de 15e ingeleverd worden. Het einde van het jaar nadert, of liever gezegd, het Nieuwe Jaar is op komst. Wat hebben wij als club en ook persoonlijk niet allemaal meegemaakt. Te veel om op te noemen. Onze voorzitter Boy Brouwer zal het, net als ieder ander, moeilijk krijgen om zich de vele gebeurtenissen in het afgelopen jaar te herinneren, laat staan te verwoorden in ons clubblad. “Niet doen Boy”, zou ik willen adviseren. “Er is teveel gebeurd, je vergeet vast wel wat. Deel ons maar mede wat de toekomstplannen van onze mooie club zijn, vergeet het verleden!” Ik zal zo brutaal zijn om alvast een blik in de toekomst te werpen: “Nooit meer die vervelende plassen op het terrein, wat denken jullie daarvan. Heerlijk toch!De drainage wordt verzorgd door onze boule vrienden Wil en Wim. Als het zo goed en functioneel wordt als het hekwerk, dan moet ik voor de tweede keer mijn petje afnemen. Ik wil ook mijn petje afnemen voor de jeu de boule spelers, die iedere woensdag en zaterdagmiddag het luide gelach en geschreeuw van de kaarters, inclusief mijn persoontje, met weinig gemor accepteren. Ja, luitjes, ik kom aan een heikel punt, moeten wij dat kaarten, hoe gezellig en fijn, niet wat terugbrengen? We worden een club in een club jongens! Het Bestuur vragen om een verbod? Dat kan natuurlijk niet, veroorzaakt alleen maar problemen. Kort geding a la Cruijf bijvoorbeeld. Ik heb wel een voorstel. Als wij nou om half één gaan kaarten totdat de eerste wedstrijden beginnen, dan kunnen wij na deze partijen nog een potje doen, maar daarna niet meer. Dan is het misschien tijd om een beetje te ouwehoeren met een drankje bij de hand of gezellig naar onze vrienden en vriendinnen te kijken , die nog met hun jeu de boule bezig zijn. Sociaal verkeren! Ik hoop, dat mijn kaartvrienden mijn visie en voorstel zonder rancune kunnen accepteren en dat ze na het einde van de tweede boulepartij de kaarten wegbergen. Ze zijn natuurlijk vrij om het te doen of te laten, mij zien ze in ieder geval niet meer aan de kaarttafel na de tweede ronde. Tik me alsjeblieft op de vingers als ik het vergeet! O,ja, een gelukkig en gezond 2012 wens ik jullie allen toe, met veel LIEFDE voor elkaar.
Bouler en kaarter H.A.v/h K.v.A

FINALE DES MASTERS DE PETANQUE 2011 EN FRANCE

Het was een donderdagavond in september. Moe werd ik van het vele voetbal dat op TV werd vertoond. 32 Samenvattingen (beker) en bij sommige wedstrijden gelukkig alleen de doelpunten. Ik ben een voetbalfanaat, maar je wordt tegenwoordig zo overvoerd met het spel, dat het zoetjes aan je strot uitkomt. Voor het naar bed gaan, het was over twaalven, besloot ik, ondanks mijn vermoeidheid, om nog even wat te zapfen op de TV. Je weet maar nooit wat je tegen komt. Dus van het ene station naar het andere. Oh,la,la, aanlokkelijk moois moet ik zeggen, heerlijke vormen, verleidelijke aanbiedingen..... jullie weten vast wel wat ik bedoel, maar het liet mij koud als een boule. Senioren zoals ik zijn toch met de tijd meer gaan hechten aan liefdevolle bezorgdheid, tedere omgang en kameraadschap , om maar wat te noemen. Enfin, gewoon doorzapfen en vrienden, bij een van de laatste stations, TV5 Monde, veerde ik plotseling op. Mijn vermoeidheid verdween subiet. Ik keek naar de finale van des Masters de pétanque 2011 in Frankrijk. Hoe is het mogelijk. Genoten heb ik! Ondanks het feit dat ik de reporter niet helemaal of soms helemaal niet verstond, kon ik het spel redelijk volgen. Fouten werden gemaakt, die je in zo'n finale niet verwacht. Misschien de spanning? Volgens Lex de Vries, een beetje een betweter, die tussen haakjes, gelukkig en heel fijn, zijn oog problemen achter de rug heeft, ligt het aan het terrein. Pas de importance! Qui, qui, excusez moi, franse woorden passen bij dit petit verslagje toch? Ik zag een pointeur, die twee boules achter elkaar op een meter van het butje plaatste, aan dezelfde kant notabene. Pas de correction. Een tirreur die zijn eigen boule wegschoot, een meilleur, die een vijandelijke boule op punt speelde. In deze finale verwacht je dit niet, maar het maakte de partij zeer boeiend. Het publiek, een tribune vol, genoot en liet het ook blijken door uitroepen van treurnis en bewondering. Ook de laatste mêne was enerverend! Kort samengevat: Team A had geen boules meer. Ze lagen wel op punt (40 cm ongeveer) en als tweede, (85cm). De stand was 12-11 voor team A. De tirreur van groep B had nog twee boules. Wat te doen? Na tijdrovend overleg besloten ze de eerste boule te plaatsen en dan een vijandelijke boule te schieten als dat nodig was, hopelijk dan met een carreau. Mais quel malheur!! De eerste boule was te lang en nam het butje ongeveer 2 à 3 meter mee. De boule van B bleef wel op punt liggen, maar er tegen aan lag de boule van A terwijl nog een boule van A als derde lag. B kon dus niet schieten want hij zou dan beslist ook zijn eigen boule wegspelen en dan was de partij gedaan met een overwinning voor A. Na opnieuw, diepgaand overleg, liep de tirreur naar de cirkel. Het was doodstil. Een minuut van concentratie, een hoge portée en de boule kwam zacht rollend tot stilstand tegen de vijandelijke boule en op punt. 13-12 voor B. De tirreur werd bestormd door zijn maten. Het publiek ging enorm tekeer. Een prachtige apotheose van deze partij. Dat was het vrienden, ik zapf nog geregeld naar TV5 Monde, maar geen pétanque meer gezien tot nu toe en wat die franse woorden betreft, kijk net als ik maar in het woordenboek als je de betekenis ervan wilt weten. Au revoir mes amis!

VRIJDAGAVOND 15 JULI 2011

Het was geen zomeravond voetbal, waar ik in het verre verleden een grote fan van was, maar zomeravond boulen ! Een toernooi met introducees. Wie het initiatief voor deze avond heeft genomen is mij niet bekend. Het Bestuur heeft het in ieder geval goed gevonden en alle medewerking gegeven. Wat een prachtige heerlijke avond is het geworden. De weergoden waren ons goedgezind, de hele week gestortregend en vrijdagavond mooi droog weer met een aangename temperatuur. Dames die voor, na en tijdens de wedstrijden met lekkere snacks langskwamen, Piet met zijn vuurtje en het heerlijke gelach van kinderen om hem heen, fijne gastvrouwen en heren achter de bar, de hele avond een prettige en sportieve sfeer met spannende wedstrijden. Een “kopstootje” op z'n tijd en fijne vrienden om je heen.......... wat kan een mens nog meer verlangen! Een ieder, die meegewerkt heeft om er zo'n fijne avond van te maken wil ik graag bedanken. Welk team er gewonnen heeft, of welke teams in de prijzen gevallen zijn is in feite niet belangrijk, toch wil ik de winnaars in de schijnwerpers zetten, omdat en nu op z'n Belgisch: “Ik ze graag mag zien.” Het zijn Driek de Wagt en Hans Brouwer.
Jongens nog van harte gefeliciteerd!

\

DINER AT THE VUNTUS

Een jaar of 15 geleden was ik met mijn kleinkinderen Charlie en Jet bij de Vuntus plas in Loosdrecht. De kinderen speelden lekker in het ondiepe water en ik zat heerlijk aan een grote picknick tafel met de Telegraaf, een flesje bier,een pakje shag en één oog op het grut. Het was een doordeweekse dag, niet druk, geen rumoer en een aangename temperatuur. Een Belg zou zeggen een: “plezante dag.” en de dag zou nog plezanter worden. Twee dames kwamen aangestapt, enigszins beladen met wat tassen en zij vroegen mij of ze bij mij aan de tafel mochten zitten. Met die grote tafel voor me was het geen probleem en ik zei: “Natuurlijk is dat goed, gezellig!' Er werd over en weer vriendelijk geknikt en kennis gemaakt en Julia v.d.Tweel en Joke Dorland, zo heten zij, begonnen de tafel aan hun kant met een wit tafelkleed af te dekken. Er kwam een fles wijn op tafel, twee glazen en de dames zaten heerlijk genietend van het wijntje en een sigaret over de plas uit te kijken. Ik had het mij aangeboden glaasje wijn geweigerd aangezien ik nog een volle fles bier voor me had staan. Weinig werd er gesproken en na enkele sigaretten begon Joke weer in één van de tassen te rommelen. Er kwamen borden op tafel, bestek en bakjes met, afgemeten aan de lucht, heerlijk eten. “ Wilt U een hapje mee-eten?” Ik moest de invitatie helaas afslaan. De kinderen werden in Kortenhoef verwacht en ik als opa, die orde, regelmaat en rust voorstond, mocht toch niet van de afgesproken tijd afwijken. De dames begonnen aan hun diner. Het was erg gezellig en na hun etentje kwam er als verrassing nog gebak en een kopje koffie. Het werd allemaal uit de drie tassen getoverd, een compleet twee gangen diner met een drankje vooraf. Prachtig! Helaas moest ik al snel afscheid nemen, niet wetende dat ik de dames spoedig weer zou ontmoeten en wel in “De Koepel” het buurthuis
waar ik vaak een biljartje legde. Op een dag stond Julia zomaar naast mij aan de koffiebar in het buurthuis. Het leek wel of ze uit de lucht was komen vallen “Hebben wij elkaar niet eerder ontmoet, was het niet in Loosdrecht?” Het bleek dat Julia vaker in het buurthuis kwam voor Engelse les en volksdansen en onbegrijpelijk genoeg zijn we elkaar nooit tegengekomen. Enkele weken na de tweede ontmoeting met Julia, sprak ik met mijn vrouw Beppie af om een foto van haar knutselclubje te maken en jullie raden het vast, Julia stond er ook op. Ze was, wat ik niet wist, al geruime tijd lid van het clubje. Als klap op de vuurpijl trof ik Julia en Joke kort daarna aan bij de Gooiers. Ze waren lid geworden en tegen en met beiden, heb ik vele partijen jeu de boules gespeeld. Tegenwoordig spelen ze het spel niet zoveel meer, hoogstens op de dinsdagavond een partijtje of twee. Vrienden zijn we nog steeds en ook op “facebook,” de bekende website zijn we elkaars vriend. We hebben af en toe contact op deze site. Veel wordt er niet gezegd of opgemerkt, maar ik weet haast zeker dat wij denken: “Wat hebben onze levenswegen elkaar de laatste 15 jaar toch vaak gekruist!

ONS BOULEN

Lieve vrienden, het valt niet mee om geregeld een stukje te schrijven, dat iets met “ons boulen” te maken heeft. De website “You Tube” staat vol met verhaaltjes over “Petanque,” maar zoals ik al aanhaalde, ik vind dat het toch altijd min of meer over ons boulen moet gaan, het spel dat wij in onze geliefde club zo goed mogelijk trachten te spelen. Het is niet altijd best, maar soms zie je iemand plaatsen of schieten, waarbij je denkt, die hoort in de allerhoogste divisie thuis. Laatst speelde ik tegen Cockie Bouw en ik kwam met mijn teamgenoot overeen om op 6 à 7 meter te spelen. Die afstand paste Cockie niet, dachten we. Verkeerd gedacht, toen maar op 9,5 meter. Al plaatste ik op 3 cm van de but Cockie kwam erbij. Het was niet te geloven en zulke incidenten maken ons “jeu de boules” zo mooi en spannend. In dit spel kan je, mits geconcentreerd en serieus, uitstijgen boven je normale niveau. Domenico, de meesten van ons kennen de maestro wel, zei als eerste tegen mij:”Hans, zelfs iemand die nog nooit een boule in zijn handen heeft gehad, kan winnen van een wereldkampioen.” Ook een mooi voorbeeld hoe het bij ons kan toegaan, zijn de escapades van Wil Blankenstijn. Het is best een lieve meid, maar soms kan ik haar wel “haten.” Speelt ze met mij mist ze alles, gooit adviezen in de wind, als het tenminste waait en te lange leste, moet ik het schieten weer overnemen. Speelt ze daarentegen tegen mij, dan mist ze niks, de moeilijkste boules, over de grond, kassa! Ereklasse niveau, zou ik zeggen. Kwestie van instelling en ik de pineut, maar na de partij de beste maatjes hoor en zo hoort het, al heb ik er soms wel moeite mee. Ja, vrienden ik kan zo wel doorgaan met mijn mening te geven over anderen, bedenk echter wel, dat het de mening van één persoon is. Vooruit, nog een sportief wijfie in de schijnwerpers. Eef van Beek. In heel 't Gooi berucht om haar schieten. Nooit direct op de vijandelijke boule, maar altijd via twee of drie andere boules. “Geluk'” zeggen haar tegenspelers, maar dat kan haast niet, want ze doet het steeds weer. Ik heb al vele partijen met haar gewonnen en met grote cijfers, het is echt niet alleen maar geluk hoor! Dan toch nog even ons “paar apart.” De lieve tweelingen Leontien en Loekie. Op hun spel is geen pijl te trekken. Als je één van de dames als maatje krijgt sla dan maar gauw een kruisje. Het is alles of niets. In de eindstand worden ze eerste of ze eindigen bij de laatste vijf. Ongelooflijk! Volgende keer misschien meer over één of meer van de de spelers en speelsters die de club zo trouw zijn dat ze elke woensdag en zaterdagmiddag acte de présence geven. Het is geen verplichting, maar zij kennen het gezegde:”De meer zielen de meer vreugd.” Fijne leden! Love them! HAVHKVA

Fietszadel

Jullie zullen vast wel denken: “Wat hebben we nou weer aan onze (fiets)pet hangen?” Toch is de titel van dit schrijfsel wel goed gekozen hoor. Het gaat namelijk in eerste instantie om een fietszadel en wel mijn zadel. Het ding is kapot, een scheur dwars door het midden. Ik zal wel een nieuwe moeten kopen, maar als de knip onvoldoende gevuld is, ga ik niet naar een fietsenwinkel, maar naar een kringloopwinkel, ook wel spullenhulp genoemd. In Naarden zit een goeie. Twee boulevrienden zie ik daar regelmatig. Lex zit meestal lui achterover op een bank of in een fauteuil en je hoort hem denken: “Bekijk 't!” Als ik de hal binnen kom met het vrouwtje,begin ik steevast in het café een cappuccino te bestellen en nestel ik me knus in een hoekje. De dames zie je al niet meer, die verspillen geen minuut, ze zijn al aan het rondkijken. Ze zitten heerlijk te scheumen naar allerhande koopjes. Niet voor zich zelf, maar voor buren, kleinkinderen,vrienden, familie en niet te vergeten voor de lol. Mooie spulletjes kan je vinden voor een habbekrats. Nu ik dit schrijf bedenk ik opeens, dat in onze club met haar 250 leden misschien wel een medelid een zadel ergens op zolder, of in de schuur, heeft liggen, die hij of zij voor een vriendenprijsje wil afstaan, en verder denkend, die grijze massa werkt gelukkig nog redelijk, hoeveel leden zijn er niet die graag een klusje willen doen voor een zacht prijsje. Een heg knippen, een kamer behangen, een website opzetten, een deur verven, een slot repareren, een tomtom leveren, een hond trimmen, tuintegels schoon maken, enz. enz. noem maar op. Hoeveel leden zijn er niet, die met overbodige spulletjes zitten, die ze graag kwijt willen, een roestige fiets misschien, een oude radio, een kerststalletje, oude boules, zilveren miniatuurtjes. Ja, ja, nu kom ik tot de essentie van mijn verhaal. Het doel van dit schrijven is namelijk een verzoek aan ons Bestuur om ergens in ons clubgebouw een bord te plaatsen, waar de leden, net als bij de supermarkten, advertenties kwijt kunnen. Onze vice Ab v. Kerkhof kan in een mum van tijd voor zo'n bord zorgen, dat weet ik zeker. Hij barst van de vaklui in zijn afdeling. Het hoeft geen groot bord te zijn. Is het niet zalig als wij elkaar kunnen helpen, we zijn toch haast familie van elkaar. En.... o, ja mensen, kijk nog wel even of je ergens een zadel hebt liggen, OK? De reactie van het Bestuur op mijn verzoek zien wij met z'n allen natuurlijk met belangstelling tegemoet. Zal vast positief zijn. Goed voor alle leden toch, beter dan dat geklooi op WWW Marktplaats of WWW Speurders. Jullie zijn het vast met mij eens. Gegroet en blijf gezond!

Jeu de boules Vereniging De Gemshoorn

Het is voor elkaar!! Na tijdrovend gesteggel en gepraat met ambtelijke instanties, om maar iets te noemen, er waren zeker nog meer obstakels en bezigheden, hebben ze eindelijk hun eigen onderkomen. Het heeft ongeveer 7 jaar geduurd voordat er met de bouw begonnen kon worden, maar nu staat er dan ook een prachtige accommodatie met 16 banen binnen en even zoveel of meer, buiten. Het is nog niet helemaal af, dus het wordt nog mooier en gezelliger. De accommodatie wordt gedeeld met een handboogsport club, maar ho, ho, geen angst, ze spelen niet gelijktijdig hoor. Toen ik er de eerste keer een bezoekje aflegde, het was op een zondagmiddag en een toernooitje was aan de gang, werd ik zo hartelijk ontvangen, dat ik de hele dag een warm gemoed met me mee torste. Niet verwonderlijk trouwens, want de vrienden en vriendinnen, die me verwelkomden speelden jaren geleden iedere woensdagmiddag altijd bij de Gooiers en het was een sportief en hartelijk stel, dat uit Soest kwam aanwaaien. Denk maar aan Ben Rademaker, Jos van Doorn, Hennie en Wim Bieshaar, Frans en Riet Neerijnen. Velen anderen ben ik helaas qua naam vergeten. Nee,nee, Nico Marseile beslist niet. Die vergeet je niet gauw. Een correcte en sportieve speler. Hij heeft zich zo ingezet, als voorzitter en als lid, voor een eigen onderkomen voor zijn club, maar helaas, de opening van het boulodrome heeft hij niet kunnen meemaken. Het leven kan rare wendingen maken en ...het leven gaat door, een kleine overdenking, dan maar verder met mijn vertelseltje. Om Sanne Lamaker, Alie van Loenen en andere oud leden (namen ben ik kwijt) weer te kunnen begroeten was fijn, er blijft toch altijd een bepaalde band tussen boulers bestaan, dacht ik zo. De Gemshoorn houdt één keer per maand een Hussel toernooi, zeg maar een toernooi à la mêlee, toegankelijk voor een ieder met een licentie. Het had zich al uitgesproken. De tweede toernooi dag dat ik er was telde ik een tiental Gooiers, die meespeelden en een stuk of zeven, die er voor de gezelligheid waren. Misschien is het ook wat voor ons om één zondag in de maand een toernooitje te houden, tenslotte zijn wij vanwege de WCTC op vele, vele zaterdagen onze toernooitjes kwijtgeraakt. Het lijkt me een goed idee, zaterdag een WCTC en zondags heerlijk met elkaar een toernooitje draaien. Natuurlijk mogen de competitiespelers ook meedoen en eveneens degenen, die nog aan het arbeidsproces deelnemen en meestal op zaterdag verstek moeten laten gaan. Lijkt me erg leuk, maar zijn er voldoende bemanningsleden? Als het Bestuur gecharmeerd is van mijn idee, dan vinden ze wel een oplossing. Zekers weten! Gegroet en nog veel boule plezier! HAVHKVA

Aspirientje ??

Beste vrienden, in oktober 2005, heb ik in ons befaamd, of liever ons geliefd clubblad, (hopelijk,snik snik, komt het terug) al iets verteld over mijn ervaringen met doping. Ik ga dus vast in herhalingen vallen, vergeef het me maar. Jullie weten wel dat doping in vele sporten voorkomt. Vooral in de atletiek en de wielrennerij. Geregeld worden sporters betrapt. Spierversterkende middelen, bloeddoping voor het uithoudingsvermogen, enz. enz. te veel om op te noemen. Verstand heb ik er niet van hoor. In ons spel, het mooie petanque, komt het gelukkig niet voor, of ik moet me sterk vergissen. Ja, je zou de pastis, het gerstenat en het borreltje, doping kunnen noemen, maar, dat is denk ik een beetje vergezocht. In mijn sportloopbaan, hoofdzakelijk voetbal, ben ik éénmaal in aanraking gekomen met het spul, tenminste ik dacht het toen, maar zeker weten doe ik nou nog niet. Ik zal het jullie uitleggen Op een vrijdagavond, jaren en jaren geleden, zat ik in onze stamkroeg wat te borrelen en te babbelen met een oude vriend en Jacques Hogewoning, de voorzitter van HVC, later zelfs nog voorzitter van de KNVB, toen het gesprek op Peter Wiskie kwam. Ja, ja onze Wiskie. Zeer goede voetballer. Hij was een kanjer in de achterhoede. Vooral hoge ballen waren allemaal voor hem. Helaas niet zo'n fanatieke speler. Meer van: “Hè jammer, volgende keer beter.” Hoe dat veranderd is bij het boulen! Ongelooflijk! Het fanatisme, hij weet het wel goed te verbergen, druipt er van af. Gunt je geen punt! Speelt altijd op 13-0, die.......goede vriend. HVC wilde hem zo graag hebben, maar het lukte niet om hem van de FC Hilversum los te weken. Ik zei toen voor de grap:”Dan neem je mij toch.” Ik was 35 jaar en al uit gevoetbald, Tot mijn verbazing ging Hogewoning er op in, meer uit vriendschap, denk ik. “Kom morgen naar Amersfoort om het contract te tekenen,” zei hij. Voordat de competitie begon heb ik 2 weken zwaar getraind bij mijn neef in Duitsland want ik wilde conditioneel natuurlijk niet afgaan. Gunter Noppel was zijn naam en hij heeft me werkelijk afgebeuld. Ik hoor hem nog roepen terwijl ik voor apegapen lag: “Man kan immer noch mehr!” Enfin we draaiden een goed seizoen en in de playoffs voor promotie naar de eerste divisie moesten wij de laatste wedstrijd spelen uit tegen Roda JC uit Kerkrade. Het mannetje dat ik moest afstoppen, dacht vast, die ouwe zal ik een slechte middag bezorgen. Hij trok zich steeds terug op eigen helft en ik moest met hem mee van de trainer. “Al gaat ie pissen, je gaat mee!” Doodop was ik, maar met kleine overtredingen, geen elleboog stoten, zoals je tegenwoordig vaak ziet, kon ik me handhaven. In de rust ging ik stiekem naar de clubarts toe, eveneens een vriend uit het café van Theo Kaak in Hollandse Rading. “Doc, geeft me alsjeblieft iets, want ik red het niet meer, ik ben doodop, maar ik wil niet uitvallen.” Hij gaf me een wit pilletje, wat het was, wilde hij mij niet vertellen, maar in de tweede helft kende ik geen problemen. Het werd 0-6, wij promoveerden en het was feest. In de trein terug naar Amersfoort bleven ze kratten bier aandragen en het bevreemde me toen al dat ik niet een klein beetje dronken werd. Feest in Amersfoort, diner met een hoop drank, toen naar het clubhuis om verder te feesten en ik merkte niets. Broodnuchter, het leek wel of ik de gehele tijd aan de appelsap had gezeten. Zou dat pilletje van de clubarts toch wat anders geweest zijn dan een aspirientje ??
HAVHKVA

ZONDAGMORGEN

Heerlijk uitgeslapen, 11 uur stonden wij op. Een beetje overdreven, maar het voelde goed aan. Na het scheren, de douche en andere schoonmaak bezigheden was het “brunchtijd.” Een heerlijk eitje, niet te zacht, niet te hard,specialiteit van de heer des huizes, ikke hè, een krentenbol, een zondagse croissant, een lekker kopje thee, een glaasje jus d'orange en wat ons betreft kon de dag beginnen. Bezoek was niet te verwachten. Onze kleindochter, die vrijdag van vakantie terug kwam uit Kreta, notabene met twee jonge katjes, of de asiels hier te lande geen katjes hebben, had het te druk om even langs te komen, maar gelukkig was er wel telefonisch contact geweest over haar Griekse vakantie, het was super,heerlijk water, mooi weer, goedkoop eten, goede vliegreis terug, dus Beppie's onrust, heel normaal voor een oma, was gedempt. “ Ga jij maar boulen lief,” Ja zo noemt ze mij meestal, “of misschien wil je wel naar je oude voetbalclub toe, de FC Hilversum. Daar ben je al tijden niet geweest en ze spelen tegenwoordig nog wel in de Topklasse; ik probeer deze moeilijke puzzel af te maken en over een klein uurtje ga ik naar dat mooie TV programma op Duitsland kijken, dus ga gerust.” Het was niet tegen dovemansoren gezegd, ha,ha, of juist wel? Enfin, ik zat al op de fiets, richting onze Jeu de boules club. Mensen, mensen, wat is het daar gezellig, ook op zondagmiddag . Afhankelijk van het weer en competitierondes, zijn er meestal zo'n 20 à 25 vrienden aan het trainen of een partij aan het spelen en ieder die komt wordt er in betrokken, dus vrees niet dat deze vriendenclub je links laat liggen of in de kou laat staan. Na de partijtjes volgt er meestal een prettig samenzijn, waarbij een alcoholisch drankje niet wordt versmaad. Walter Jägers is er altijd. Een prima gastheer en dat mag hij weten! Luitjes, ik zou willen zeggen,”doe eens een keer mee!” De meer zielen de meer vreugd. Met slecht weer wordt er binnen gespeeld en dat drukt de pret beslist niet. Zullen we dan maar zeggen: ”Tot ziens op een zondagmiddag? Het ga jullie goed en o, ja, na het vertoeven op die dag bij de club is er thuis als toetje, voor wie er van houdt, de samenvattingen van het Eredivisie voetbal om 7 uur. Borden op schoot en zo. Leuke afsluiting van de zondag toch?
H.A.v/h K.v.A (HAVHKVA)

ONZE ZORG

De kosten voor de zorg en speciaal de ouderenzorg lopen zwaar uit de hand. Als er personeel in bejaardencentra en dat soort instellingen ontslagen moet worden, dan zal uiteraard ook de kwaliteit van de zorg achteruit gaan. Per maand één keer douchen en één keer per week verschonen. Wat een schrikbeeld vrienden. Ik wil jullie dat beeld niet opdringen, maar we moeten ons realiseren dat wij een Jeu de boule club zijn met veel ouderen, wel kras, maar toch enigszins bejaard. Laatst werd er op TV iemand die 79 jaar was, hoogbejaard genoemd. Ik schrok er van. Wat gaat de tijd snel, volgend jaar ben ik ook zover. Enfin, we moeten proberen om ons op de een of andere manier in te dekken voor later. Misschien nu al actie voeren tegen bijvoorbeeld de hoge salarissen van bewindvoerders die ook met de zorg te maken hebben? Als je die salarissen ziet en dan spreek ik uitsluitend over directeuren en bewindvoerders en nog niet eens over hun staf, dan denk je al gauw, deze lieden zijn de grootste dieven in de huidige maatschappij en niet de armoedzaaiers die, vanwege een klein vergrijp, diefstal van een stuk brood misschien, achter de tralies zitten. Ik zal jullie even een opgave doen van enkele salarissen van zogenaamde bewindvoerders/directeuren. Zorg wel dat je zit en houd je goed vast.
UNICEF 371.459 Euro per jaar!!
RODE KRUIS 198.000 Euro per jaar!!
HARTSTICHTING 181.000 Euro per jaar!!
NIERSTICHTING 177.249 Euro per jaar!!
KANKERBESTRIJDING 175.000 Euro per jaar!!
Het is toch niet te geloven vrienden. En dat in deze tijd. Kortgeleden kreeg ik een email van mijn zorgverzekeraar CZ, een goede instelling (zonder winstbejag ??) Er werd mij gevraagd en niet alleen aan mij, het was een soort enquête, of ik ideeën had om de kosten in de zorg te drukken. In eerste instantie wilde ik antwoorden: “Geeft U mij eerst het salaris van Uw bewindvoerder op, dan kan ik met dat gegeven mijn ideeën verder uitwerken.” Heb ik niet gedaan hoor. Ik heb teruggeschreven: “Laten ze nou beginnen met het transparant maken van de salarissen van de bewindvoerders en specialisten, van alle instellingen hier ten lande, die iets met zorg te maken hebben, inclusief de ziekenhuizen. Dan worden vele ogen geopend. Dan vallen er vele “aha's en oh's en geen gedwongen ontslagen.” Wat denken jullie, ik kreeg antwoord, ze gingen ermee aan de slag. Afwachten, misschien krijg ik wel een lintje voor het idee. Tot ziens bij het boulen! HAVHKVA

Het Essche Boeltje

Kennen jullie deze Petanqueclub? Nou, ik ook niet. Via mijn website kreeg ik contact met één van de leden. Hij dacht via mij achter het adres van een zekere v.d. Sluis te komen, schijnbaar ook een bouler. Ik moest hem teleurstellen. Het is een ordinaire naam, in die zin, dat de naam vaak voorkomt, dus het zal hem wel veel moeite kosten om de persoon te traceren. Hij vond het geen ramp, wel wilde hij van de gelegenheid gebruik maken om mij opmerkzaam te maken op hun toernooi , dat op zaterdag 18 september as. in Esch wordt gehouden. Dit toernooitje schijnt het gezelligste toernooitje in de Benelux te zijn . Echt de moeite waard. Kijk op de website www.esscheboeltje.nl voor meer informatie. Ik heb aan mijn (onbekende)vriendendienst voldaan.

DOUBLETKAMPIOENSCHAPPEN 2010 PC.DE GOOIERS

In ons clubblad stond een leuke foto van de kampioenen en een krabbeltje van Aart Kessel: “Hans en Henk zijn onze nieuwe clubkampioenen doubletten 29-05-2010.” Dat was het. Een beetje summier. Het toernooi lijkt ondergewaardeerd. Geen achternamen, geen 2e, 3e of 4e plaats. Geen verslag. Maar enfin, niet getreurd, voor de leden die in het buitenland vertoeven en soms bij toeval of niet, op mijn website terechtkomen, volgt hier een korte samenvatting.
Een heerlijke dag! Ja, natuurlijk! Wij werden kampioen. Mijn maatje tirreur Henk Kuilman, jullie weten wel, de Tom Tom specialist/leverancier, kon in alle partijen de juiste richting bepalen, hij miste zelden en aan hem is het grotendeels te danken dat wij kampioen zijn geworden, hoewel....mijn plaatsen was ook keurig, al zeg ik het zelf. In de finaleronde wonnen wij overtuigend van de kampioenen van 2008 en 2009 en ook de finalepartij werd met grote cijfers in ons voordeel beslist. De eindstand is geworden:
1)Henk Kuilman en Hans Akkerman
2)Jaap Oor en Nico Hogenstijn
3)Monique Fritz en Kees Drieenhuizen
Zoals gezegd, het was een heerlijke dag. Onze dank hiervoor gaat uit naar bestuur, wedstrijdleiding, barvrijwilligers en overige medewerkers.
HAVHKVA

DECANTEERFLES

Toen ik nog de afvoer van flessen en papier verzorgde voor ons cluppie, tegenwoordig doet Koos Hogenbirk het, vond ik bij de glasbakken twee lantaarns, ze waren echt puntgaaf, alleen heel erg smerig. Ik heb ze mee naar huis genomen en na een grondige schoonmaak door mijn vrouwtje, staan ze nu te pronken in ons halletje. Een poosje terug deed ik bij een andere glasbak, geloof het of niet, warempel weer een vondst. Twee mooie glazen vazen. Eentje was jammer genoeg iets beschadigd. Degene die ze wilde weggooien had de pech en ik het geluk, dat de vazen niet door de opening van de glasbak gingen en dus werden ze naast de glasbak gezet. De beschadigde vaas heb ik laten staan en met de andere op huis toe, “Bep, ik heb een mooie bloemenvaas gevonden,” viel ik met de deur in huis. Bep keek blij verrast maar zei toen, ietwat teleurgesteld “ Hans, het is geen bloemenvaas, maar een decanteerfles,” Om mijn teleurstelling iets te verzachten, voegde ze er aan toe: “Maar je kan er ook bloemen in doen hoor. Zal best leuk staan.” Had ik het hier maar bij gelaten, maar nee hoor, mijn honger naar geld kwam bovendrijven. Al jaren hoopte ik op een gelukje, zodat ik de vrijwilligers van ons cluppie, waar ik zo'n waardering voor heb, op een kopje koffie met gebak of afhankelijk van het gelukje misschien wel op een etentje kon trakteren. Zou dat ding antiek kunnen zijn, dacht ik, het is zo'n apart gevormde kan, je weet maar nooit, dus ik naar het AVRO programma “Kunst en Kitsch,” jullie kennen het wel. Na een tijdje gewacht te hebben kwam ik eindelijk aan de beurt. De meneer, die me ontving keek wat oppervlakkig en geringschattend naar het ding en al vlug zei hij: “Kitsch, niks waard! Ik dus met een rood hoofd en zwaar teleurgesteld, af door de zijdeur, maar opeens hoorde ik roepen: “Meneer kunt U nog even terugkomen!” Ik stond weer voor de man, die mij in eerste instantie wegstuurde. “Staat er een merkteken op de fles ?” vroeg hij. Ik liet hem de fles zien, hij verbleekte ietwat, en zei:”Sorry meneer, duizendmaal excuses, ik heb U net foutief geïnformeerd, ik heb het merkteken over het hoofd gezien. Die fles stamt uit het begin van de vorige eeuw en is minstens 2000 Euro waard, voor dat bedrag moet U het in ieder geval verzekeren.” Ik sloeg mijn handen ten hemel van vreugde en blijdschap, maar, oh wat afschuwelijk, had ik het maar niet gedaan, de fles glipte uit mijn hand. Het onding kwam nog net niet op het hoofd van de expert terecht, het miste hem op een haar en brak op de marmeren vloer in duizend stukken, ja, zeg maar gerust 2000 stukken. Terneergeslagen huiswaarts. Gelukkig ving Beppie mij goed op. Ze zei:” Gewoon pech gehad. Vergeet die rot fles nou maar, je bent zo wie zo een geluksvogel. Denk aan je plezier bij het boulen, denk aan je vrienden bij “De Gooiers”, haast familie van je. Denk aan je biljart vrienden en je kinderen.” Ze heeft helemaal gelijk. Dit verhaaltje verbergt geen moraal hoor, het dient slechts ter vermaeck (leedvermaeck) ende leeringhe: …...“Kijk goed rond als je in de buurt van een glasbak komt! Je weet maar nooit wat je tegenkomt.”