Vrijwilliger

Er wordt regelmatig om vers bloed gevraagd, liefst jong bloed, om de vele taken in de vereniging waar te nemen. De leden, vrienden, die het nu doen worden alsmaar ouder. Het valt hen zwaarder en slechts de liefde voor de club houdt hen overeind. Kom mensen doe er wat aan, ga na en informeer, wat je voor de club kan doen, mmaaaarrrrr…….. blijf voorlopig af van mijn inkooptaken alsjeblieft. Wat heb ik daar een fijne hobby aan overgehouden. Inkopen voor de prijzentafel. Ongeveer twee keer in de maand. Ik heb altijd een hekel gehad aan winkelen of boodschappen doen met moeder de vrouw, maar dat is totaal veranderd. Ik heb nu wat te doen bij die bezigheden. Ik sta niet als een dombo het boodschappenkarretje voort te duwen. Nee, nee, ik blijf rondkijken om te zien of ik iets tegenkom voor de prijzentafel , of om inkoopprijzen te noteren. De reclameblaadjes in de brievenbus spel ik woordelijk en steeds maar kijken welke aanbiedingen bruikbaar zijn en welke combinaties mogelijk zijn. Wat ik wel geleerd heb in de loop der jaren is dat je artikelen moet neerzetten die aan slijtage onderhevig zijn, of dat je spulletjes moet neerzetten die opgedronken of opgegeten kunnen worden zoals wijn, bier, bonbons, koekjes, ja eigenlijk alles wat geconsumeerd kan worden. Vazen, keukenbestek, glazen en meer van die huishoudelijke artikelen heeft iedereen al. Soms zie ik wat leuks op dit gebied en krijgt het ook een plaatsje op de tafel en dan moet je maar afwachten of de mensen het eveneens leuk vinden. Het is prettig als je een prijs wint, maar ik dacht niet direct vanwege de prijs, maar meer vanwege het feit dat je naar de prijzentafel geroepen wordt. Het streelt je ego, je ijdelheid. Ho, ho, niet ontkennen! Geldt voor iedereen hoor! Even wat anders: Als, laten we zeggen een twintigtal prijzen vergeven zijn en er nog enkele eenvoudige prijsjes op tafel liggen, dan hoor ik soms mensen denken van:”Wat moet ik ermee? Wat heb ik er aan?” Heel eenvoudig vrienden; als je er niks aan hebt, natuurlijk weggeven aan familie, buren, of vrienden.” Geven is fijner dan ontvangen” luidt toch het spreekwoord. OK? En vergeet de vele taken in de club niet waar ik in de aanhef over gesproken heb. Tot ziens bij het boulen.
H.A. v/h K.v.A.

Koninginnedag 2008

In de week vòòr deze feestelijke dag, had ik reeds op TV gezien en in de kranten en wijkblaadjes gelezen, wat er allemaal te doen zou zijn. Te veel om op te noemen vrienden, dat zullen jullie met me eens zijn. Voor elk wat wils, maar voor mij was er niks bij. “ It is not my cup of thea,” kan een Engelsman zo mooi zeggen. Enfin, wij gingen op de stoepen van het buurthuis wat rotzooi bekijken. Oud speelgoed van de kinderen en dat soort spul. Kocht wat voor twintig cent om een kind te plezieren maar het schamele beertje, had ook slechts één oog, lag al snel in de grijze bak. Ja, toen maar naar huis. De TV riep. De hele Koninklijke familie kon je bekijken, bewonderen, zelfs bekritiseren, maar eerlijk gezegd keek ik meer naar de klok, dan naar dat gedoe op TV, want ons cluppie hield een Koninginnedagtoernooi en ik moest me om half twaalf melden. Het is weer een heerlijke dag geworden. Misschien iets te koud maar dat deerde niet. Het werd goed gemaakt door het warme gevoel dat de leden onderling uitstraalden. Na het zingen van het verjaardagslied voor de Koningin, moesten we allemaal op de foto, een zogenaamde grote groepsfoto en toen kon het toernooi beginnen. Er werden mooie partijen gespeeld en iedereen deed erg zijn best om mee te dingen naar de prachtige prijzen, die Margreet Führen op de prijzentafel had geëtaleerd. Ook de totale organisatie was bij haar in goede handen. Dank Margreet voor het vele werk dat je verricht hebt. Ook Harry Brinks, sterk als wedstrijdleider, de vrijwilligers achter de bar en de anderen, die de dag hebben doen slagen: Hartelijk dank!! Rest mij nog te vertellen wie kampioen geworden is. Het is onze vriend uit Bunschoten, Ton Gijsberti. Drie gewonnen partijen met 32 pluspunten. Fier en trots, ging hij, met de beker in de hand en een oranje sjerp om de hals, op de foto. Hij leek wel van adel. Hij had zo mee kunnen lopen in de stoet van Beatrix. Alle gekheid op een stokje, het was een fijne, gezellige dag en ik hoop dat ons Koninginnedagtoernooi een vaste traditie gaat worden.
HAVHKVA