HET KAN

Lieve mensen, geloof me: Het kan! Ik zeg het niet tegen de duizenden petanquespelers hier ten lande, maar ik wil de vele miljoenen voetballiefhebbers aanspreken, die zich iedere zaterdag en zondag staan te verbijten bij het programma “De wedstrijden”van Talpa. Die, net als ik, zich suf prakkiseren hoe ze verlost kunnen worden van die reclameblokken en ”analytici”Ja, je kan het programma opnemen en naderhand reclame en analytici doorspoelen, weg met ze, Ok, maar het is zo´n gedoe en niet iedereen heeft tegenwoordig een video. Het is eenvoudiger mensen, maar dan moeten wij één front vormen. Heus, het kan.We moeten in eerste instantie juist met alle aandacht naar die verfoeilijke reclames kijken en niet alleen kijken , maar noteren welke artikelen en diensten worden aangeprezen. En nu komt het, nooit van deze artikelen of diensten gebruik maken en al je vrienden, kennissen en familieleden vragen om mee te doen met deze boycot.



Binnen enkele maanden zien firma´s hun omzet teruglopen. Ze vragen zich af wat er aan de hand is, ze vragen Talpa wat er loos is. Ze verzoeken om andere tijden voor hun reclamespotjes en nu lieve mensen zal het besef bij Talpa doordringen dat wij als consument sterk zijn, dat wij ook wat te zeggen hebben.
Het kan, maar dan moet iedereen meedoen! Hooguit twee reclamespotjes tussen de wedstrijden door akkoord, de tijd voor de analytici, de “ouwehoeren,”halveren, ook goed. Meer geven wij niet toe. Zo moet het gebeuren. Het kan! We staan sterk! Laten wij er zo spoedig mogelijk, nee, direct, mee beginnen. De boulers, die geïnteresseerd zijn in Koning Voetbal doen beslist ook mee. Steek mijn handen ervoor in het vuur. Het kan, beslist, het kan !!!
Wij gaan ervoor! Afgesproken? De overwinning zal zoet zijn! H.A.v/h K.v.A

LANG

Zo’n titel slaat natuurlijk nergens op, maar kijk je langer naar het woord, dan komen wel wat gedachten los. Zoals, iets langer maken is niet verlangen, maar verlengen. Verlangen is heel wat anders. Verlangen naar de tijd toen er nog gerookt mocht worden in bioscopen en café’s bijvoorbeeld. Verlangen naar autowegen zonder snelheidsbeperkingen en files. Verlangen naar fietsers die hun hand uitsteken als ze van richting veranderen.Een “Bob” in de auto was niet nodig, maar je moest het niet wagen om zonder achterlicht op je fiets het dorp in te gaan. Je werd absoluut bekeurd. Er was veel blauw, surveillerend op de fiets, mannelijk van geslacht. Je gaf vrouwen toch geen pistool in handen, nee die moesten de typemachine bedienen en voor koffie zorgen.Af en toe, als we wat geld hadden gingen we naar Amsterdam. Een kopje koffie op het terras en dan zalig naar de kleurrijke en opzienbarend uitgedoste zwarten kijken. En maar raden waar zij vandaan kwamen. We keken niet op ze neer hoor, kon ook niet, want we zaten op een terrasje op de begane grond. Toch was dit mijn tijd niet, armoe troef! Nee, als ik naar het verleden verlang, dan verlang ik naar de tijd dat om 7 uur s’zondagsavond Studio Sport begon met de wedstrijdverslagen van het voetbal. Hugo Walker met:”Daar komt dat schot!!”



Weet U nog? Om kwart voor 8 was het afgelopen. Moet je dat tegenwoordig meemaken. Afschuwelijk, tussen de reclameblokken door krijg je nog de analytici. En maar leuteren! Ziek word je er van. De belangrijkste wedstrijd bewaren ze voor het laatst. Als je die wilt zien dan moet je tot negenen wachten. Vaak zit ik dan al op een ander net, omdat de NOS de tussenstand of de uitslag van de wedstrijd al geniepig had doorgegeven in één van hun sportprogramma’s en als je de uitslag weet is er niks meer aan. Enfin, als ik naar het verleden verlang dan is het vooral die tijd zo’n 10 jaar geleden. Heerlijk met onze kleinkinderen naar het Baarns Bosbad, naar de kermis, naar het zwembad in Breukelen, ja ook naar de dierentuin in Amersfoort. Niet voor de dieren hoor, maar in de dierentuin was een grote speeltuin en er reden treintjes rond en de botsautootjes waren ook niet te versmaden. Wat hadden ze een plezier en dat deed ons hart goed. Die heerlijke gevoelens van toen daar verlang je vaak naar.Het is voorbij, kinderen worden groot. De eerste afwijzingen: “Geen zin, geen tijd, TV kijken, computerspelletjes spelen, huiswerk, stappen” en zo zoetjes aan sta je dan buitenspel.Het doet toch minder pijn dan je mocht verwachten Zou mijn passie voor het boulen hiervan de oorzaak zijn? Vanmiddag ga ik er weer tegenaan met mijn maten.We gaan voor de prijzen ook al kunnen wij wel 10 van die prijzentafels kopen zonder dat het ons deert.Heerlijk dat we op onze leeftijd nog zo in een spel kunnen opgaan. Jeu de boules je t’aime !
H.A.v/h K.v.A.

BAREND JANSEN

Barend hebben wij naar zijn laatste rustplaats gebracht. Zonder zijn vrouw wilde hij toch ook niet verder. Bij velen was hij bekend als Barend Boule vanwege zijn passie voor het Petanque. Een fijne vent. Leuk om met hem te boulen, leuk om tegen hem te boulen. Nooit op een onvertogen woord betrapt, hij was altijd de rust zelve. Onenigheid had hij een hekel aan. Met Barend kon je over elk onderwerp praten, maar ho…. begin niet over een ziekte of kwaal, want dan was je nog niet jarig. Hij had alles zelf al ondervonden, als je wilde mocht je de lidtekens zien. Zijn pijngrens moet heel hoog geweest zijn en dan denk ik aan wat Mat Sjoer mij verteld heeft. Ergens in de negentiger jaren speelde Mat in Zilfia´s Hoeve in Houten en z´n maatje, een Fransman, genaamd Joel Kühné gooide een hoge portee. De boule raakte een balk aan het plafond en sprong schuin naar de andere baan waar Barend speelde. Ja, inderdaad, Barend werd aan zijn hoofd getroffen. Alom paniek natuurlijk, maar Barend verblikte of verbloosde niet. Na een poosje ging hij, met een bult op zijn hoofd, gewoon door met de partij. Het enige wat hij zei was:”Hé Fransoos, kijk je een beetje uit.” Naderhand klaagde hij wel over hoofdpijn en die pijn heeft hij schijnbaar jaren gehouden, zonder dat je hem er over hoorde. Over zijn "jeu de boule" kon hij buitengewoon uitweiden, hij heeft wat clubs opgericht. Het moet haast zo zijn dat hij daarboven al weer bezig is om een petanqueclub op poten te zetten. Barend, we missen je jongen, ik zeker!

H.A.v/h K.v.A.