RESECCIE

De laatste weken zinkt me soms de moed in de schoenen. Het boulen loopt niet meer zo als weleer. Ook in mijn spel is de recessie ingetreden. Echt waardeloos. Met het verstrijken van de dagen lijkt mijn spelniveau lager te worden. Zou de ouderdom zijn tol gaan eisen? Als ik aan de prijzentafel geroepen wordt is dit meer te wijten aan een goede loting, dan aan mijn goede spel. Bij de zomeravond competitie, ZACO genoemd, werd ik laatste. Dat deze ex kampioen dat moest overkomen. Vertwijfeling begint veld te winnen. Mijn enige genoegdoening was het feit dat een Gooier eerste werd. Nee, nee, ik noem zijn naam niet, want anders loopt deze Vinkevenernog verder naast zijn schoenen. Trouwens, nu wat belangrijkers, ik wilde het graag hebben over de formidabele vrijwilligersdag. Wat zijn we verwend door Bestuur en “aanverwanten.” Hier was geen recessie: Koffie,gebak,consumptiebonnen,snacks, wijn, barbecue, ijs en harde muziek/zang op de koop toe. Na afloop kregen we zelfs nog een mooie glazen voorraadfles met inhoud mee naar huis. Het kon niet op! Heel, heel hartelijk dank vrienden. Het was gezellig en geweldig! Als een buitenstaander dit feest gezien en meegemaakt had, dan was hij of zij direct vrijwilliger(ster) geworden. Beslist! Nou maar weer terug naar de recessie waar ik dit vertelseltje mee begon. Tekenen van herstel zijn er helaas nog niet. Op de vrijwilligersdag was mijn boulspel ook om te huilen. Een toernooi werd gehouden, twee partijen en ik werd snik,snik, weer laatste. Harry Brinks, de wedstrijdleider, riep het triomfantelijk om. Veel te hard naar mijn zin. Toen ik de volgende dag bij het golfen aan het kijken was, zei een golfer: “Ben je gisteren weer laatste geworden? Ik hoorde het helemaal hier bij mijn laatste putt.” De opschepper! Het woordje “weer” zinde me al helemaal niet. Enfin, mijn vriend Wim van Blarcum werd eerste en dat vond ik prachtig. Wim zegt namelijk altijd tegen iedereen en alleman, dat ik hem de fijne kneepjes van het boulen heb bijgebracht. Waar of niet waar, zijn eerste plaats maakte mijn verlies wel dragelijk, een zachte pleister op een zere wonde. De loterij maakte het helemaal goed, ik had een leuk prijsje. Lieve vrijwilligers, ik hoop dat het jullie allen goed gaat en dat jullie nog heel lang vrijwilliger(ster) zullen blijven van onze fijne club. Nogmaals dank aan de vrienden, die door hun zorg, inzet en liefde voor een heerlijke dag gezorgd hebben. HAVHKVA