Mister X

Mijn boulevriend, laat ik hem discreet X noemen, is in een periode van 3 à 4 weken, qua kijk en instelling op ons jeu de boule een geheel ander mens geworden. Buiten het boulen om heb ik geen contact met hem, dus over zijn privé leven kan ik weinig zeggen, maar des te meer weet ik iets over zijn boule leven, omdat wij diverse malen per week onze mooie sport
gezamenlijk beoefenen. Wat is die man veranderd! Ik zal het jullie uitleggen. X was buiten het speelveld of speelterrein een rustige, eenvoudige en normale kerel, maar in het veld en dan vooral als ieder puntje belangrijk werd, was hij niet te harden. Hij begon zich vaak te ergeren aan de kleinste details. De spanningen hoopten zich dan op. Laatst hoorde ik hem met een geagiteerd gezicht tegen z'n maat zeggen: “Ik moet een vijandelijke boule schieten, dat vereist de situatie en jij zit te lullen met de tegenstander en doet het voorkomen of het je niet interesseert! In feite heeft hij wel gelijk, maar “rustig,rustig”, zou ik willen zeggen. Dat partners, die hij toegewezen krijgt, op onze wekelijkse toernooien, zonder enig overleg een baan uitkiezen, en het butje zomaar wegwerpen kan hem behoorlijk irriteren. Je ziet het niet aan hem, maar inwendig is hij goed boos. “Ze weten niet wat het spel inhoudt Hans! Ze doen maar wat.” Na de wedstrijden spreken wij vaak over de voorvallen die hem geërgerd hebben tijdens sommige partijen en gelukkig kwam dan meestentijds de spijt bovendrijven. Zo zoetjes aan voelde hij toen waarschijnlijk al enigszins verkeerd bezig te zijn. Dat in een competitiewedstrijd een tegenstander zijn armen niet stil kan houden terwijl ik net wil tirreren is uit den boze, maar in onze familie toernooitjes moeten we daar niet moeilijk over doen, ook moeten wij er niet te zwaar aan tillen als spelers tijdens de wedstrijd delibereren over de keuze van het avondeten, het zij zo, laat gaan! Dit waren min of meer zijn woorden en hij ging zich hoe langer hoe meer correct gedragen in wedstrijden. Zijn lichaamstaal tijdens het spel sprak boekdelen. Een heel ander mens geworden! Nog een ding, dat mij opviel toen ik hem laatst een triplette zag doen: Alle boules waren gespeeld behalve de twee die hij nog moest werpen. Hij plaatste zijn eerste boule en wilde naar het butje toe om de situatie aldaar te bekijken; misschien moest hij wel schieten voor meer punten, maar hij kreeg er de kans niet voor. Mede-en tegenstanders blokkeerden hem de weg, ze stonden, lichtelijk gebogen, de stand van zaken om het butje heen te bekijken en commentaar te leveren. “Oh jee”, dacht ik, dat gaat fout, maar nee hoor, hij gniffelde wat en schudde met het hoofd, het deed hem schijnbaar niks. Op een prettige manier legde hij toen uit, dat als je boules gespeeld zijn en de tegenstander nog boules heeft, dat je dan uit de buurt van het butje moet blijven, minstens twee meter. Oh, oh, hoe naar zou hij vroeger gereageerd hebben? Ik zal proberen, uit bewondering voor de grote ommekeer in zijn spel, om zijn “nieuwe” manier van spelen enigszins te kopiëren, dus negeren van dingetjes, die tegen de spelregels indruisen, mijn uiterste best doen om te winnen, mopperen taboe,begrip voor tegenstander en medestander en meer plezier en lol in het spel. Ik zal mijn best doen. Lukt het niet, dan ga ik in de leer bij Mister X. .. Beloofd!
HAVHKVA