Onze Kanjers

Lieve vrienden, het is alweer enige tijd geleden, maar jullie hebben toen ook beslist zo genoten van de prestaties van onze schaatsploegen tijdens de Olympische spelen. Het was toch wonderbaarlijk en wat waren we trots op onze jongens en meisjes. Alleen het “shorttrack” viel wat tegen, maar over 4 jaar in Korea kan dat wel anders zijn. In de meeste wintersporten zoals langlaufen en skispringen, scoren wij helaas niet of mondjesmaat en dat zal echt niet beter worden, het sneeuwt hier te weinig. Wat het “curling” betreft, dicht ik ons wel kansen toe in de verre toekomst Ik heb af en toe even gekeken naar die Canadezen en Zweden met hun bezempjes, het had iets weg van tripletten in ons Petanque. Enfin, onder het genot van een borreltje en met het geknisper van de brandende haard in mijn oren, bleef ik maar mijmeren. Mijn gedachten dwaalden steeds verder af. Naar de Olympische zomerspelen bijvoorbeeld. Het zou toch fijn zijn als het Petanque wordt geaccepteerd als Olympische zomersport. En ik droomde verder: Een Olympische finale tussen Frankrijk en Nederland. Voor Nederland Guus Vonck, Peter Bonarius en die ex kampioen van Ankeveen en omstreken, de naam ben ik even kwijt, met twee coaches, mannen, klein van stuk, maar met heel veel boule ervaring in hun rugzak,namelijk Piet van Gelder en Arie van Soest. Prachtig! Als reserve passeerde een pointeuse, namelijk Ineke Berg, de revue, maar Long John ging dwarsliggen, Ze zou te lang wegblijven, Tahiti is zo ver! Na de overwinning in de finale op de Fransen, ja,ja,ik zag het al voor me. Eerst het kanaal op en neer in een mooi versierde boot, om de toejuichingen van het volk in ontvangst te kunnen nemen, de bobo's en ik natuurlijk ook mee, dan op het bordes met de Koning en Maxima om de verslaggevers van de Gooi en Eemlander gelegenheid te geven mooie foto' te maken en daarna de ridderzaal in. “Willen de heren één voor één naar voren komen, want het heeft de Koning behaagt om jullie tot Ridder van Oranje Nassau te slaan.” Alle ogen waren gericht op de Koning en schielijk op Maxima. Met enige moeite lukte het de Koning zijn zwaard uit de schede te halen,hij zwaaide het woest boven zijn hoofd en liep al schreeuwend, dat Nederland minder ridders moest tellen, met grote stappen naar de sporters toe. Wat gebeurt er nu, dacht ik, dat gaat verkeerd , Maxima gaf een Argentijnse gil en viel in zwijm Ik wilde in paniek op een rode alarmklok drukken en brandde mijn vingers aan een gloeiend stuk hout. Met een Hollandse gil schrok ik wakker. Goh, jammer nou, het was maar een droom en die werd net zo spannend. H.A.