Hans Akkerman's boule-shit

dinsdag, maart 22, 2005

Jaarvergadering

Onze Petanqueclub “de Gooiers” hield haar jaarvergadering op vrijdag 18 maart 2005. Ik ben er heen gegaan ondanks het feit dat ik een bloedhekel aan vergaderingen heb. Toch moet je er zijn, ik vind het een verplichting. Van de circa 240 leden die onze vereniging telt, bleven er helaas ongeveer 180 weg met of zonder geldig excuus.Wel een beetje veel! Enfin, ik weet uit ervaring dat vele verenigingen, stichtingen, buurtcomités etc. dezelfde slechte opkomst hebben bij hun vergaderingen. Ja, als je er een barbecue aan verbindt of iets dergelijks, dan wil het natuurlijk wel lopen. Vergeten we het maar even! Johan zei toch: “Ieder nadeel heb zijn voordeel”, welnu het was bar gezellig met dat “kleine” groepje, vooral toen het Bestuur na afloop nog een rondje weggaf. Wat mij verder opviel was dat nieuwe leden zonder gêne van de rondvraag gebruik maakten alsof ze al jaren lid waren. Door mijn "doofheid" heb ik weinig meegekregen, maar ik kon wel merken dat ze zich niet van de sokken lieten praten Vooral Gerard Krook is vasthoudend, beslist een toekomstig bestuurslid. Maar Jozé stond haar mannetje, ondanks haar verkoudheid. Er waren meer sprekers en spreeksters, die constructief bezig waren en niet fanatiek hun gelijk wilden halen zoals ik wel eens heb meegemaakt. Aart Kessel had meen ik iets over wedstrijdspelers en het buitenlicht; deze ervaren bouler zal vast wel gelijk hebben. Arjen de Jong sprak veel, hoofdzakelijk over het leed van de barmedewerkers. Terecht hoor, we moeten het niet zo laat maken, maar het gebruik van een toeter om partijen te stoppen lijkt me niet ideaal. Terugkomend op de barvrijwilligers, ik heb respect voor elke vrijwilliger, wat die ook voor de club doet, het Bestuur niet te vergeten, maar met de mensen achter de bar tijdens een toernooi op de woensdag en de zaterdag, daar heb ik niet alleen respect voor maar ook medelijden. Medelijden omdat ze niet mee kunnen spelen. Ik heb me suf gepeinsd hoe wij dat enigszins kunnen compenseren. Het idee dat ik kreeg is door Walther al de grond in geboord maar ik laat het hier toch volgen in de hoop dat onze nieuwe kantinechef Jaap Oor er wel wat in ziet: Op onze woensdag– en zaterdagtoernooien staan er drie vrijwilligers achter de bar. Als de partijen aan de gang zijn hebben ze weinig te doen. Pas als het gros van de partijen beëindigd is, wordt het druk en na afloop, voor en tijdens de prijsuitreiking, misschien nog drukker. Welnu, laat 1 of 2 barmedewerkers gewoon meedoen aan het toernooi. Als ze klaar zijn met hun partij dan gaan ze gauw weer achter de bar. Mocht hun wedstrijd wat uitlopen en het wordt wat druk aan de bar, dan kan toch de hulp ingeroepen worden van leden die hun partij al gespeeld hebben Die 5 of 10 minuten die je dan inspringt kunnen toch niet bezwaarlijk zijn. Daar help je niet een persoon mee, maar de club. Want zonder barvrijwilligers zal de club niet lang bestaan, denk aan de gezelligheid en de barinkomsten. Tijdens de pauze van de jaarvergadering en na afloop was het erg druk aan de bar, maar er stonden wel 6 to7 leden te helpen. Ze waren niet aangewezen hoor! Zij deden dit uit zichzelf en dit gezien hebbende kreeg mijn hoop de overhand dat het plannetje toch kans van slagen heeft. “ Kan niet, bestaat niet,” zei mijn ex-baas, dus Jaap probeer het alsjeblieft eerst uit. Ik zie de mensen met sabels al wel staan, de jonge Walther, die oude van Gelder, maar er zijn vast leden die in het bezit zijn van verdedigingsschilden.
H.A. v/h K.v.A.

donderdag, maart 10, 2005

Piercing

Een boulevriend trof ik aan in een café op de Hilvertsweg. Hij keek nogal somber. "Wat is loos jong?", vroeg ik hem. "Niets Hans, helemaal niets hoor." Hij probeerde een glimlach op zijn gezicht te toveren, maar dat mislukte jammerlijk. Na enkele biertjes hoorde ik wat hem dwars zat. " Mijn kleindochter heeft een piercing gekregen," begon hij, " een zilverkleurig knopje in haar rechterneusvleugel. Ze kwam het vol trots aan ons tonen. Mijn vrouw vond het leuk; hoe zij er verder over dacht liet ze niet weten. Ikzelf had er moeite mee. Ze is al zo mooi van zichzelf. Waarom nou ? Waar komt de volgende piercing ? In haar navel ? Dat wordt toch ten sterkste afgeraden ? In haar tong ? Ik heb er moeite mee, Hans. Mijn kleine meid wordt al zo volwassen. Ze wil ook graag snel volwassen worden. Ja dat wilden wij ook toen wij 14-15 jaar waren. Wij rookten toen ook al een sigaretje. Het maakte indruk op de andere sexe. In onze tijd waren er meen ik geen piercings, ja, wel bij de Dajakkers in Borneo, maar dat waren onbeschaafde wilden.



Ach wel, Hans, het is niet zo dat ik uitgelachen word als ik wat over het onderwerp zeg hoor, maar mijn stem heeft weinig gewicht. Hopelijk kunnen de ouders hun invloed en gezag aanwenden om het piercinggedoe binnen de perken te houden. Die zorgen ook altijd ! Ik ga vanmiddag lekker boulen bij mijn cluppie, dan ben ik ze hopelijk even kwijt !" We namen nog een pilsje en spraken de hoop uit dat wij toch eens op een zaterdag- of woensdagmiddag met elkaar, in plaats van tegen elkaar zouden spelen. Over de piercing werd niet meer gesproken; straks heerlijk boulen !
H.A. v/h K.v.A.

dinsdag, maart 08, 2005

Triplette

Aart Kessel, oude rot, je hebt me veel geleerd over het jeu de boules, je hebt me interessante verhalen verteld uit je rijk petanque-verleden, maar het stukje dat je geschreven hebt over de spelsoort triplette in ons rode boekje van januari , daar kan ik niet anders dan vraagtekens bij zetten. Hier tref je de boule beslist niet! Luister, je bent een wedstrijdspeler en je bepaalt zelf of je triplette gaat spelen of niet en met wie je gaat spelen. Eigen keuze dus. Verder is jouw team, al voordat de competitie een aanvang neemt, geformeerd. De taakverdeling is vastgelegd, hij pointeur, hij tirreur, hij milieu, want jullie kennen elkaar. Je preek is dus niet bestemd voor de wedstrijdspelers, maar voor de recreatievellingen, die in de toernooitjes die ze spelen geen eigen keuze hebben en daardoor kunnen reageren op een manier die jij onbegrijpelijk vindt.

triplette

Toen ik dat stukje van je las dacht ik hij zal wel gelijk hebben, maar ik voelde ik me toch aangesproken, want ik speel veel en veel liever doublette dan triplette en dat heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. Maar let wel, dit geldt alleen voor de wekelijkse toernooitjes van “De Gooiers”, inclusief het piekentoernooi. Als de lijst opgehangen is, of het lootje is getrokken, dan hoor je van verschillende kanten: ”Shit, alweer een triplette,” of woorden van die strekking. Je moet dan een team vormen met twee personen, waar je zo nu en dan mee gespeeld hebt, in een ver verleden soms en dat valt niet mee, want ieder speler of speelster heeft zo zijn eigen gebruiksaanwijzing (ik natuurlijk ook). Doublet is dan wat eenvoudiger, je speelt met één teammate, het is wat beter te overzien, meer controleerbaar en met drie boules heeft je teammate meer kans om een fout die je maakt, te herstellen (of net andersom). Ik speel daarom liever doublet, begrijpelijk Aart? En over straf gesproken, het is werkelijk een straf als je tegen een sterk drietal speelt en je twee maatjes, die je zelf niet gekozen hebt, uit vorm zijn. Je staat iedere keer met twee boules in je handen naar die grijnzende koppen van je tegenspelers te kijken, die niet alleen op punt liggen, maar ook nog vijf boules in hun handen hebben.
Aart, sans rancune hè ! De mazzel ! H.A. v/h K.v.A.