Hans Akkerman's boule-shit

vrijdag, september 08, 2006

DROOMLAND

Ik had vannacht een rare droom. Gelukkig geen nachtmerrie, maar bij tijd en wijle toch wel een beetje eng. Ik bevond mij voor de hemelpoort. Twee grote deuren hielden de poort dicht en boven de deuren, mooi uitgesneden in het witte hout stond: “HEMELPOORT.” Geen bel of klepel te bekennen. Het was doodstil. Ik wilde weer weggaan toen plotseling één van de deuren openging. Twee mannen stapten om me toe en vroegen haast gelijktijdig: “Waarheen leidt de weg?” “Ikke, ikke..wil naar de hemel meneer,” begon ik hakkelend. “Ja, ja, dat wil iedereen, zonder dat ze het ook maar enigermate verdienen,” sprak de man met het baardje, “en noem ons geen meneer. Dit is Petrus en ik ben Mohammed. Wil je naar God of naar Allah?” Dat is toch hetzelfde dacht ik en ik probeerde mijn onzekerheid met een geintje te maskeren:“En als ik nu naar Boedha wil?” “Dan moet je een deur verderop zijn kampioen,” zei Mohammed. Kampioen? Zou hij weten hoe ik gezwijnd had in Ankeveen en neemt hij mij op zijn beurt in de maling? “Excuses Mohammed, met alle respect, ik ben geen Boedist hoor. Ik ben ook geen Christen of Islamiet, maar ik heb gewoon geprobeerd te leven naar de normen en waarden die in Nederland gelden. Zegt U mij alstublieft bij wie ik me moet vervoegen.” “Neem jij maar over Petrus,” zei Mohammed. Petrus stak van wal. “Waarom denk je dat je een plaats in de hemel verdient? Iets goeds gedaan op aarde in je jeugdjaren?" Ik schudde met mijn hoofd. "Daarna misschien? Jaren als een monnik geleefd net als je voetbalvriend Cor van Moorst? Ik moest het ontkennen. Het hellevuur zag ik in de verte al branden. “Toen je gepensioneerd werd en je veel vrije tijd tot je beschikking kreeg, wat deed je ermee? “ Kleinkinderen,” stamelde ik, “ het rondbrengen van het buurtblaadje.” Petrus begon zowaar te lachen en ik lachte schaapachtig mee. “Als dat alles is, kan ik je niet toelaten,” zei hij. “ Schiet je verder echt niets te binnen?” “Ja, toch wel,” zei ik, na even nagedacht te hebben. “Ik heb Henk Kuilman, Dirk van Vugt en Ko Hogenbirk aan het boulen gekregen, U weet wel Jeu de Boules, waardoor beslist meer, of nog meer, gezelligheid, vriendschap en vreugde, in hun leven is gekomen. Heb ik toch wat goeds gedaan op aarde.”“Zeg dat toch eerder,” mopperde Petrus. “Hup, ga maar gauw naar binnen! Een heel stel Gooiers staat al op je te wachten.”Ik liep juichend naar binnen, maar ik struikelde over een telefoon, die op de grond stond. Ik schrok wakker. Beppie stond over mij heen gebogen met de telefoon in de hand. “ Een heel stel Gooiers staat al op je te wachten. Je hebt toch sleuteldienst!” Excuses vrienden. Ik zal voortaan op tijd zijn. Echt waar. Beloofd!
H.A.v/h K.v.A.