Computerperikelen

Laatst heb ik jullie verteld over mijn boulevriend die, min of meer gedwongen, een computer kocht en een computercursus ging volgen. (Naderhand ging ik ook voor de bijl, weten jullie nog?) Nou, die cursus nam schijnbaar zoveel tijd in beslag dat Jan wekenlang als van de aardbodem verdwenen was. Ik zag hem niet meer in ons boulodrome, niet meer in de kroeg en de eerste twee dagen van onze cyclus, dat mooie en goed bezette toernooi van de Gooiers, schitterde hij ook door afwezigheid. Ik begon me werkelijk zorgen te maken. Toen trof ik hem aan in het Hilvertshof. Een vrolijke kerel die helder uit zijn ogen keek, geen vermoeide trekken, die ik eigenlijk verwachtte.” Hé Hans,” zei hij. “Apa kabar?” Hij was ook in het voormalige Nederlands- Indië geboren en soms wisselden wij wat Maleise woorden uit. Ik zei:”Kabar bajek, met mij gaat het prima, maar ik maakte me ongerust over jou en ten onrechte, want je ziet er patent uit”. “Ja, Hans, ik weet waar je op doelt. Ik heb me inderdaad een tijdje niet laten zien. Weet je, het is zo dat die computer veel van mijn tijd in beslag neemt. Meer dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Veel theorie moet je doornemen en iedere keer kom je voor verassingen te staan. Ik pak dan maar weer het cursusboek erbij en ik rust niet voordat ik er achter kom wat er aan de hand is. Ja, soms moet ik daarvoor zelfs mijn dochter bellen, een hele goede in de computerproblematiek. Kost allemaal veel tijd, maar de meeste tijd besteed ik toch aan het beantwoorden van e-mails . Je weet dat ik 6 kleinkinderen heb, toevallig allemaal meisjes en echte computerfreaks, maar dit terzijde en die overstelpen me per e-mail met nieuwtjes, wetenswaardigheden en wat ze zoal meegemaakt hebben op school. Ja, natuurlijk is dat leuk, maar ik moet die e-mails toch beantwoorden en ik wil het serieus doen omdat ik veel van ze houd. Dat begrijp je toch, Hans?” “Natuurlijk Jan, en zal ik je eens wat vertellen, ik heb ook een PC aangeschaft. Dus geef me gauw je e-mail adres, hier heb je dat van mij en als je niet weer regelmatig in ons boulodrome komt dan ga ik je ook met mailtjes bombarderen. Nog beter, weet je al dat je mailtjes kunt doorsturen? Nou stuur ze maar naar mij dan beantwoord ik ze wel. Ik krijg toch slechts e-mailtjes van de Volkskrant of reclamebrieven van Dell. Even serieus Jan, boulen is toch geestelijk en lichamelijk gezonder dan de hele dag achter dat scherm te zitten. Ik hoop echt van de week weer met je te kunnen spelen ondanks je lieve kleinkinderen.” Jan, glimlachte, opeens zag ik iets van droefheid in zijn ogen. Zijn laatste woorden daar bij die viskraam in het Hilvertshof waren: “ Ik heb het boulen erg gemist Hans, vooral de kameraadschap onderling.” Ik weet zeker dat ik hem van de week weer terugzie..
H.A. v/h K.v.A.

Tactisch? Onsportief? A-sociaal?

Hebben jullie dat nou ook? Als ik na een gezellig toernooi op de zaterdag- of woensdagmiddag (natuurlijk bij ons cluppie) eindelijk mijn bedje vind, dan duurt het altijd even voordat ik de slaap kan vatten. Dan blijven mijn gedachten om de gebeurtenissen van die middag ronddraaien. Met wie gespeeld? Tegen wie? Uitslag? Enz.enz! Eerlijk gezegd kost het me steeds meer moeite om alles te onthouden, behalve als er in één van de partijen, het kan een partij zijn waar ik niet aan deelnam, een verschil van mening ontstond. Ja, ook bij het boulen komen meningsverschillen voor. Meestal gaat het over de voortzetting. Schieten of plaatsen? Waar plaatsen? Een buitenstaander merkt er niet zoveel van. Men kropt het namelijk op, in de hoop dat de afgedwongen keuze goed uitpakt. Laatst maakte ik wat mee wat me aan het denken heeft gezet. Let wel, ik heb het alleen over de recreatieve toernooien van de "Gooiers" hoor !
Team A komt er achter dat de pointeur van de tegenpartij een butje, dat op ca 10 meter ligt, niet kan benaderen. Waarom, laat ik in het midden, er kunnen verschillende oorzaken zijn. En nou komt het: De tirreur van A gaat bewust op 9 à 10 meter spelen. Zijn teamgenoot schudt me zijn hoofd,noemt dit onsportief en beticht zijn maat zelfs a-sociaal te zijn. .De tirreur denkt alleen tactisch bezig te zijn en zegt dat de pointeur om wie het gaat dan maar niet had moeten meedoen. Schrijft hij zich in, dan moet hij of zij zich onderwerpen aan alle mogelijkheden die het spelreglement zijn tegenstander toestaat. Eerlijk gezegd neigt dit wel naar mijn standpunt. Als je tegen iemand moet spelen die goed over de grond schiet en je hebt de keus, dan speel je toch in de bak? Dan ben je toch niet onsportief? En als iemand, op 9-10 meter slecht plaats of schiet, dan ga je toch op die afstand spelen. Het is toch een volwassen sport? Je moet toch alle mogelijkheden benutten om tot een zo hoog mogelijke score te komen? "Ach, gut!, hij is net ziek geweest!" Of: "Zij boult nog maar net". Of: "Rustig aan, hij heeft gisteren nieuwe brilglazen gekregen."Fout mensen ! Weg met die, hoewel menselijk, hier niet passende emoties.Beoefen je sport serieus! Juist dan ben je naar mijn mening sportief bezig, t.o.v. jezelf en t.o.v. de andere deelnemers aan het toernooi. Je “ gehandicapte " tegenstanders zullen je er dankbaar voor zijn. Ze willen voor vol aangezien worden! Wat je ook vaak hoort op het buitenterrein is dit: " Je hebt de toss wel gewonnen maar ik ga niet in de bak spelen hoor!" Ja,... moeilijk! Blijf dan maar sociaal, zou ik zeggen. Vrienden, ik heb (gelukkig) de wijsheid niet in pacht en anderen met meer boule-ervaring, zullen met mij van mening verschillen. Het zij zo!
Evengoed wens ik jullie veel bouleplezier toe, met of zonder prettig en vreedzaam overleg!
H.A. v/h K.v.A

Koninginnedag 2004

Een heerlijke zonnige dag, dwars tegen de voorspellingen in. Zouden de weergoden omgekocht zijn door de Koningsgezinden ? Mij maakte het niets uit. Met Koninginnedag hoefde ik niet te werken, kon ik uitslapen, kon ik mij vervelen bij de TV, kijkend naar de spelletjes van prinsen en prinsessen, totdat de volgende werkdag zich aankondigde. Maar hé, werkdag, je situatie is toch gewijzigd jongen? Je bevindt je toch niet meer in het arbeidsproces? AOW'ER ben je nu en uiteraard met toestemming van en in overleg met je eega kan je doen met die saaie Koninginnedag wat je zelf wil. Heerlijk toch? En nog prachtiger, Margreet van Führen organiseerde weer een Jeu de boule toernooi op deze dag van Oranje. Het wordt hopelijk een traditie. Zou de Koningin over, pak hem beet 1O jaar, een boultje meegooien? Je weet maar nooit. Maxima lijkt mij wel het type om dat te doen. Enfin, weg met die fantasieën, over tot de werkelijkheid. Wat hebben Margreet en Rein Schimmel ons boulodrome mooi opgefleurd! En waar blijven wij als een kerel als Walther Jägers niet geboren was! De gehele dag stond hij, gezelligheid en tevredenheid uitstralend, achter de bar. En wat te denken van Jaap Oor. Hij trakteerde iedereen, let op, meer dan 93 man en vrouw, op een gebakje, niet omdat hij zo koningsgezind is, maar uit clubliefde, omdat hij ons, de Gooiers, liefheeft.
Er werden 4 partijen gespeeld en Joop Gorel was de Kampioen.
Hij was een trotse winnaar en dat mocht hij ook zijn. Twee partijen van hem, die ik enigszins kon volgen, rondde hij af met “ijzer op ijzer” treffers. Goed hoor Joop, als dinsdagmorgentrainer moet je het voorbeeld geven, niet?
Laat ik afsluiten; het was een heerlijke dag! Ik heb begrepen dat een grote groep nog nagefeest heeft in de avonduren. Goed zo, jongens! Life could be short. Enjoy it! Sorry, dat ik een groep leden, die ook hun steentje aan de koninginnedag-organisatie hebben bijgedragen, niet genoemd heb. Reken er op dat alle aanwezigen, deelnemers aan het toernooi en toeschouwers, jullie allemaal heel dankbaar zijn. Tot volgend jaar, OK Margreet?
H.A. v/h K.v.A.

De kiem

Lieve mensen,
In mijn stukje “de kennismaking” heb ik jullie verteld hoe ik in contact kwam met het mooie Pétanque. U weet wel, Jaap vd Noll heeft mij destijds naar de “Gooiers” gepraat, maar toen ik van de week Kees Clijnk weer eens terugzag drong het tot me door dat mijn eerste kennismaking met het “jeu de boules” in Laren heeft plaatsgevonden, dat daar de kiem gelegd werd voor mijn huidige passie voor het spel. Het zit zo. Jaren geleden gingen wij op een mooie zomerse zondag naar Laren om poffertjes te eten op de Brink. Heerlijk op een bankje in de buitenlucht, een biertje in de hand, vriendelijke mensen om ons heen, je kan haast niet meer verlangen. Er was nogal vertier in het park en wij besloten naderhand om daar een kijkje te nemen. Op weg er naar toe, zag ik een ijzeren bal liggen en behulpzaam als ik was, pakte ik het op met de bedoeling om het naar de lieden terug te brengen die iets verder op stonden. Helemaal fout bleek later. Twee kerels maakten zich uit de groep los en kwamen naar ons toe. Geen geschreeuw, geen boze gezichten, maar juist een glimlach om de mond. “Meneer, de boule moet daar blijven liggen want als het butje weggeschoten wordt dan kan die boule nog een punt opleveren.” “Sorry hoor,” zei ik. “Helemaal niet erg, “ was het antwoord. “ U kent ons spel, het jeu de boule, waarschijnlijk nog niet.” Fijn als mensen zo met elkaar omgaan. Het waren Kees Clijnk en Frans Ram. Sportieve, hartelijke kerels en dat zijn ze nu nog. Kunnen ook aardig een boultje gooien. Toen wij wat verder in het park geraakten, viel het me op, dat ondanks de drukte, (op ieder open plekje werd immers gespeeld) er geen onvertogen woord viel. Men had respect voor elkaar, gaf elkaar de ruimte, hield rekening met elkaar,bleef rustig stil staan als er geschoten werd, echt grandioos. Het was een heerlijk, gezellig samen zijn ondanks het competitie-element dat in elk toernooi aanwezig is. Ja, ik was toen al verkocht, denk ik nu. De kiem was daar gelegd. Daar in het park op de Brink bij de club “Boulaere.” Jaren later heb ik met Antonio een toernooitje gespeeld op de Brink, in de gutsende regen. Het bleef maar regenen en als het even ophield dan zorgden de bomen wel dat het net leek of het nog steeds regende. Meep Poel was de wedstrijdleider, de regen baarde hem geen zorgen, wel het voortbestaan van zijn club “Boulaere.” Dat daar in dat rijke Laren geen sponsors gevonden kunnen worden voor het bouwen van een boulodrome is onbegrijpelijk! Dat de gemeente geen medewerking verleend is een schande! Ja, wat doe je eraan? Sterkte Boulaerders, sterkte Meep!

H.A.v/h K.v.A.

Prijsuitreiking

Als U op één van onze toernooien, hetzij woensdag of zaterdag, in de prijzen bent gevallen door een gelukkige loting of door goed spel (of beiden), dan is het toch fijn dat je naam omgeroepen wordt bij de prijsuitreiking en dat veel leden daar getuige van zijn. Dat streelt je ego toch? Heel menselijk hoor! Niets om over te schamen. Helaas, vaak is een grote groep dan al naar huis. Met goede redenen, dat wel, maar het verkleint wel de aandacht en waardering voor de prijswinnaars. Dus als het effe kan, blijf nog even ! " Hé," hoor ik al roepen. "Is die belegen kampioen v.A er alweer! Dat weten wij toch allang?" Klopt mensen! Maar zie mijn bemoeienis als een inleiding voor de uitleg van een nieuwe regel bij de prijsuitreiking, die,let op, vastgesteld is door de groepsleiders van ons recreatieve pétanque, te weten Gerrit Vuyst en Jenny Ooms.
Nieuw regel:
Indien met een geldige reden (dit ter beoordeling van de wedstrijdlijder) een prijswinnaar niet tijdens de prijsuitreiking aanwezig kan zijn, mag hij toch aanspraak maken op zijn prijs mits hij samen met de vriend of vriendin, die als ontvanger van de prijs zal fungeren, zich kenbaar maakt en uitleg geeft, aan de wedstrijdleider.

Gelet op de steeds mooiere prijzen lijkt me dit een juiste regel.

Boulse! H.A. v/h K.v.A.

Vaste teams ??

Was ik maar welbespraakt, dan had ik tijdens de jaarvergadering misschien moed gehad om steun te geven aan degenen, die tegen het systeem waren om eens in de maand met een vast team te spelen. Ik schrijf degenen want het was echt niet Rimke alleen die tegen was! Van een zwijgende meerderheid tegen, was echter ook geen sprake; de goede opkomst tijdens de gespeelde toernooien bewijst dat wel. Zo, allez, de eerste zaterdag van elke maand, een toernooi triplette of doublette met een vast, van tevoren ingeschreven, team. Ik vraag me toch af, doen wij daar goed aan? De meeste leden denken van wel. Onze voorzitter, idem dito. Ik hoorde hem tijdens de jaarvergadering ietwat opgewonden roepen: "En dan speel ik met Dien!" Ik ben benieuwd of hij dat stand kan houden als Dien gevraagd wordt door bijvoorbeeld Guus Vonck of de ex-kampioen van Ankeveen. Alle gekheid op een stokje, de gedachte achter het idee is goed. Je vraagt iemand die je graag mag, of die goed boult, of die deel uitmaakt van het team waarmede je de competitiewedstrijden en toernooien afwerkt. Prima, leuk, spannend, gezellig, we spelen tenslotte al genoeg toernooitjes à la mêlee.Maar...... wat moet je doen als je genegeerd wordt? Als je steeds wordt afgewezen? Als je niemand durft te vragen uit valse bescheidenheid? Je speelt misschien niet constant of je bent niet zo getapt of de chemie (sic) deugt niet, of je hebt een handicap. Moet je dan maar aan de kant blijven? Nee, toch? Enfin als dit stukje in ons clubblad komt heeft Jan Hesseling misschien reeds een oplossing voor het probleem. Mocht het niet zo zijn dan volgt hier een idee Jan: Iedereen die wil deelnemen aan het toernooi schrijft zich in als team of als individu en uit deze laatste groep, in feite de groep onvolledige inschrijvingen, worden teams geformeerd door de wedstrijdleider, zonder dat daar ook maar enig protest tegen mogelijk is. Je speelt met degene of degenen die je zijn toegewezen. Basta! En hé, natuurlijk, geen ge.......... achteraf !
Goed idee hè van H.A. v/h K.v.A. ? (Jaarvergadering 2004
van “De Gooiers”)

Hall of Fame

In mijn vorig stukje heb ik jullie verteld dat ik met veel interesse gekeken heb naar de namen van de Nederlandse Kampioenen doublettes, die door onze Pétanquebond opgetekend zijn in de Hall of Fame. Ik trof er Guus en Jos aan, maar helaas verder geen Gooiers. Toen naar de triplettes gekeken en wat bleek, niet één Gooier! Zijn wij dan werkelijk een club waar de gezelligheid nummer één staat en de wedstrijdprestatie ergens achteraan komt? Ik kwam wel de namen tegen van kampioenen die present waren op de eerste dag van onze cyclus. Om ze stuk voor stuk te noemen voert te ver. Ik heb wel van ze genoten! Prachtige partijen zijn er gespeeld. Ik maak echter steeds de fout, zoals velen met mij, dat ik alles wil zien. Dat ik probeer bij te houden wat er op drie of zelfs vier banen aan de hand is en dan mis je vaak, zoals Mart Smeets het zo mooi kan zeggen: “Le moment suprême.”Wat de dames betreft, was wat ik te zien kreeg in de Hall of Fame, veel prettiger. Dat kwam natuurlijk door Donna, die viermaal het Nederlands kampioenschap voor triplettes binnensleepte. Een kanjer! Frida Brinks werd Nederlands kampioen doublettes in 1992 en 1993. Samen met Regina Bosch. Volgens mij was Frida toen lid van de Gooiers en heeft ze bij ons de beginselen van het spel geleerd. Ik kan verkeerd geïnformeerd zijn hoor. Drie heren wil ik toch maar noemen, Marc Helffer, Bart Scholten en Dick Toonen. Zij presteerden het namelijk om drie jaren achtereen Nederlands Kampioen te worden. Klasse!
Als wij een Hall of Fame op onze website krijgen, dan zullen enkele opmerkelijke prestaties uit de historie van de “Gooiers”, aan de vergetelheid ontrukt worden.Wat te denken van Hein Bouw en Piet van Gelder, het bejaarde team werd toch maar kampioen bij de doublettes. Dan Maarten Piek, Bianca en Rinus Fennis, triplette-kampioenen. Jan van Strien, Ad Rommens en H.A. idem dito.(zie mijn stukje over mysterieuze krachten in de sport )En wat te denken van Jaap vd Noll die tête a tête kampioen werd door in de finale Peter Bonarius te verslaan.(waar is Peter toch in hemelsnaam gebleven?) Het kampioenschap van Hein Bouw na een mooie overwinning op Jan van Wilgenburg .Ik zie die laatste worp van Hein nog voor me. Waar is de tijd gebleven mensen? Het zijn mooie herinneringen aan de teams en de personen, die als outsider de strijd met geduchte tegenstanders in hun voordeel wisten te beslissen.
De Gooiers, die meerdere malen op het erepodium stonden, voor wie dat heel gewoon was en dat zijn er heel wat, zullen wij allemaal terugzien op onze website. Wel iets om naar uit te kijken. Het is een hele hoop werk voor onze webmaster, dus even geduld Simon, Driek,Dennis,Roberto, Antonio,Rik,Domenique, Dien en anderen! Tot dan, zullen wij maar zeggen. Boulse!!

H.A.v.h.K.v.A.


Toespijs: Winnaars van de 1e dag van onze cyclus 2004 zijn: Frank Schepers, Noel Kempeneers en Rayan Koebeer. Alle drie lid van het Nederlandse team.
Kanjers !!