Computerperikelen

Laatst heb ik jullie verteld over mijn boulevriend die, min of meer gedwongen, een computer kocht en een computercursus ging volgen. (Naderhand ging ik ook voor de bijl, weten jullie nog?) Nou, die cursus nam schijnbaar zoveel tijd in beslag dat Jan wekenlang als van de aardbodem verdwenen was. Ik zag hem niet meer in ons boulodrome, niet meer in de kroeg en de eerste twee dagen van onze cyclus, dat mooie en goed bezette toernooi van de Gooiers, schitterde hij ook door afwezigheid. Ik begon me werkelijk zorgen te maken. Toen trof ik hem aan in het Hilvertshof. Een vrolijke kerel die helder uit zijn ogen keek, geen vermoeide trekken, die ik eigenlijk verwachtte.” Hé Hans,” zei hij. “Apa kabar?” Hij was ook in het voormalige Nederlands- Indië geboren en soms wisselden wij wat Maleise woorden uit. Ik zei:”Kabar bajek, met mij gaat het prima, maar ik maakte me ongerust over jou en ten onrechte, want je ziet er patent uit”. “Ja, Hans, ik weet waar je op doelt. Ik heb me inderdaad een tijdje niet laten zien. Weet je, het is zo dat die computer veel van mijn tijd in beslag neemt. Meer dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Veel theorie moet je doornemen en iedere keer kom je voor verassingen te staan. Ik pak dan maar weer het cursusboek erbij en ik rust niet voordat ik er achter kom wat er aan de hand is. Ja, soms moet ik daarvoor zelfs mijn dochter bellen, een hele goede in de computerproblematiek. Kost allemaal veel tijd, maar de meeste tijd besteed ik toch aan het beantwoorden van e-mails . Je weet dat ik 6 kleinkinderen heb, toevallig allemaal meisjes en echte computerfreaks, maar dit terzijde en die overstelpen me per e-mail met nieuwtjes, wetenswaardigheden en wat ze zoal meegemaakt hebben op school. Ja, natuurlijk is dat leuk, maar ik moet die e-mails toch beantwoorden en ik wil het serieus doen omdat ik veel van ze houd. Dat begrijp je toch, Hans?” “Natuurlijk Jan, en zal ik je eens wat vertellen, ik heb ook een PC aangeschaft. Dus geef me gauw je e-mail adres, hier heb je dat van mij en als je niet weer regelmatig in ons boulodrome komt dan ga ik je ook met mailtjes bombarderen. Nog beter, weet je al dat je mailtjes kunt doorsturen? Nou stuur ze maar naar mij dan beantwoord ik ze wel. Ik krijg toch slechts e-mailtjes van de Volkskrant of reclamebrieven van Dell. Even serieus Jan, boulen is toch geestelijk en lichamelijk gezonder dan de hele dag achter dat scherm te zitten. Ik hoop echt van de week weer met je te kunnen spelen ondanks je lieve kleinkinderen.” Jan, glimlachte, opeens zag ik iets van droefheid in zijn ogen. Zijn laatste woorden daar bij die viskraam in het Hilvertshof waren: “ Ik heb het boulen erg gemist Hans, vooral de kameraadschap onderling.” Ik weet zeker dat ik hem van de week weer terugzie..
H.A. v/h K.v.A.