De kennismaking

Begin 1990 kwam ik in contact met het “ Jeu de boules.” Deze prachtige sport, voor jong en oud, voor het hele gezin, leerde ik kennen bij de Pétanqueclub “De Gooiers” in Loosdrecht. De man die mij zover kreeg om daar een kijkje te nemen was Jaap v.d. Noll. Ik was niet dadelijk verkocht want ik vond het maar een dom spelletje.Klein balletje opgooien, meten, nog een paar ballen (boules) op de baan en dan kwam het raden: “Van wie is die boule ? En die dan? Wie moet nu?” Verder hoorde ik nog:”We moeten de tactiek bespreken, we moeten met effect gooien. We gaan ver spelen.” Alles op een vriendelijke, gezellige toon. Geen onvertogen woord. Geheel niet in overeenstemming met mijn wedstrijdmentaliteit en fanatisme.
Dus afhouden de boel! Alleen maar lunchen op de club; gezellig, lekker, goedkoop, veel vrienden om je heen ; wat kan een mens toch meer verlangen ? De ontspannen sfeer en de sportiviteit waren altijd aanwezig. En dan kwam Jaap weer: “Hans, gaan wij even gooien?" "Volgende keer Jaap," was geregeld het antwoord maar toen, een zekere zondag, was ik opeens verkocht. Er was een toernooi aan de gang en twee teams kregen het aan de stok met elkaar. Een groot tumult, scheidsrechter erbij, een hoop gepraat, boze gezichten. “Hé, wat is daar aan de hand,” dacht ik. Na enige tijd werd het spel hervat en probeerde ik met Reinier Bottenheft (helaas is hij er niet meer) het spel te volgen. Wat een prachtig spel ! Vol van onverwachte momenten, sensaties, spanningen, emoties. Ik was over de streep en ik heb er nooit spijt van gehad. Als trainer kreeg ik in eerste instantie André Bosson en daarna Dominique. Veel van ze geleerd (ik wist natuurlijk niets) en dat resulteerde onder meer in het kampioenschap van Ankeveen. Maar dat is een ander verhaal!
H.A. v/h K.v.A.