Mysterieuze krachten in de sport

1997 was een vredig jaar, dat wil zeggen, voor een deel van Europa. Natuurlijk,in Ierland is het altijd hommeles; zonder vechten, slaan en moorden kunnen zij daar blijkbaar niet existeren. De Ieren die het geweld zat waren... gingen naar Amerika, het "Beloofde land" en werden politieman in de Bronx, New-York. Van de regen in de drup zou ik zeggen! De Zionisten en Palestijnen in het M-O gunden elkaar geen metertje woestijn. De ziekenhuizen liepen geregeld vol; om te huilen. In Afrika en Zuid-Amerika werden guerrilla-oorlogen gevoerd en in Loosdrecht, Holland, werd strijd geleverd om het kampioenschap "Triplette" van de Pétanque club " De Gooiers.
De gedoodverfde winnaar van dit kampioenschap was het "dream team" van de Italianen, bestaande uit de zeer ervaren spelers Antonio Ruffin, Dominique Frisone en Guisseppe Penso.De twee eerstgenoemden mochten zelfs al voor Nederland uitkomen in een Europees kampioenschap.
De voorrondes legden zij fluitend af, maar in de finale wilde het niet vlotten. De mysterieuze krachten in de sport, waar J.v.d. Bergh indertijd over sprak,keerden zich tegen hen. Zij konden zich tegen de ploeg van Jan van Strien geen moment waar maken. Jan was een prima captain. Als "milieu" bleef hij zo koel als een kikker. Zijn tactische beslissingen waren steeds de juiste. Spreken deed hij weinig. Zijn hand -en
armbewegingen à la Lee Towers, iets minder nadrukkelijk dat wel, waren voor zijn teamgenoten voldoende.
Ad Rommens was de "pointeur". Plaatsen kon hij als de beste. Zijn uiterst kleine boules, overdreven gezegd, iets groter dan een butje, waren moeilijk te raken. In deze finalepartij lag zijn kracht echter in de laconieke manier waarop hij de partij opvatte. Bepaalde opmerkingen zoals: " Ook in het dorp " bij het passeren van een tegenstander in de baan, wekten schijnbaar irritaties op en dit is zoals jullie weten slecht voor de concentratie. Ikzelf was de "tireur." Een veel te mooi woord,
gelet op de prestaties die ik bracht. Ik miste veel, maar het team loste het op een of andere manier op. Wij wonnen de finale en werden Triplette Kampioen 1997 van de Gooiers.
Onze tegenstanders namen het verlies zeer sportief op. Hetleek wel of ze ons de overwinning gunden. Ja, nogal wiedes, als je al zoveel bekers en schalen in de kast hebt, maakt die ene dan ook niet veel meer uit . Verder weten zij uit ervaring, dat je het wel kan schudden als je de " Mysterieuze krachten " tegen je hebt. Eerlijk is eerlijk, spelen wij 1OO keer tegen dit sterke team, dan winnen wij misschien maar 6 of 7 keer. Desalniettemin, het was een heerlijke dag.....en de Heineken-aandelen gingen de volgende dag weer fors omhoog op de Beurs in Amsterdam.

H.A. v/h K.v.A.

Naschrift: De beker voor het toernooi van Toon van der Veen
1n 1996, een jaar vóór dit kampioenschap, werd eveneens
gewonnen door ons team. Waren wij toch sterker dan ik
vermoedde ???