PANTALON

Ja, jullie weten wat het is, maar wie het is, natuurlijk niet. Bij weinigen bekend hoor. Monsieur Jean Pantalon. Juist ja, Jan van den Broek! Hij en zijn charmante vrouw Babs kwamen regelmatig ons toernooi op de woensdagmiddag onveilig maken en ik bedoel, wat Jan betreft, ook letterlijk onveilig, want Jan schoot heel goed, maar ook zo snel, dat menig enkeltje geraakt werd. Klonken er pijngeluiden over het terrein zoals “O jee” en “au” dan werd er steevast gezegd: “O, Jan is weer bezig!”



Babs is een lief klein vrouwtje, met net als Jan, veel gevoel voor humor.De boules waarmede zij speelt zijn enorm, Ik dacht wel 8o in doorsnede. Of ze nou plaatste of tireerde (dat kon ze ook) ze raakte altijd wel wat. Helaas zullen wij Babs en Jan niet zoveel meer zien op het Jagerspaadje. Er is namelijk een boulodrome gebouwd in Alphen a/d Rijn, vlak bij hun huis en daar spelen ze hun partijtjes. Logisch natuurlijk, want gingen ze naar Hilversum, dan waren ze tegen achten pas thuis en speelden ze tegen de “subtop” van de Gooiers, bijvoorbeeld de voormalige Kampioen van Ankeveen, dan moesten ze ook nog met lege handen terug. Daar in Alphen, bij die beginnelingen, is Jan natuurlijk Koning en Babs Koningin en het zal niet lang meer duren of hun huis puilt uit van de prijzen. Het is hun gegund want het zijn sportieve en fijne mensen . We missen ze nu al. Hopelijk komen Bas en Jan in de zomer, op een zonnige woensdagmiddag, nog eens buurten, hoewel ik vrees dat het niet gebeurt. Jan heeft namelijk een virus onder de leden. Erg voor Babs, want van een computervirus kom je niet zomaar af. Ja, inderdaad, net als ik aan het computeren geslagen.Maar fanatieker dan mijn persoontje. Een computerfanaat is het geworden. Bij de computerkaartclub, hij kaart als de beste, noemen ze hem al “Maitre.” Wij kennen nu dus naast Maarten opnieuw een maitre. Dank voor jullie vriendschap Babs en maitre Pantalon. H.A.v/h K.v.A.

WONDERBAARLIJK

Donderdagavond 12 januari ging ik naar ons cluppie toe. Ik wist dat er geen banen vrij waren, het stond in het rode boekje, maar het volgen van een goede partij pétanque is ook leuk, en er heerst gezelligheid, de bar is open, de koffie is klaar. Wat wil je nog meer!
Eerst maar kijken wie er van “de Gooiers” meedoen. De standen waren opgeprikt in de hal en in de hoogste afdeling van de Winter doublet competitie (WDC) vond ik de namen van
Driek de Wagt en Jeanne vd Kemp. Knap hoor, maar ze stonden op de vijfde plaats van onderen, dus konden ze wel steun gebruiken. Nu weten jullie wel dat steun in woord of gebaar, laat ik het sterker zeggen, het coachen, beslist taboe is, maar soms kan de aanwezigheid bij een partij, van een persoon die met je meeleeft, al een steun zijn.
Dus ik naar baan 3. Er waren al een paar mênes gespeeld, de stand was 0-4 en Jeanne pointeerde waardeloos. Nieuwe mêne, ze kwam er weer niet bij en Driek begon van de weeromstuit meer te missen. Ze waren rijp voor de slacht. De stand was 0-7 toen een toeschouwer, wel een lid van “de Gooiers,” op een haast onbehoorlijke manier tekeer ging tegen Jeanne. Wat dat voor gooien was, ze moest dit en dat en er kwamen nog wat onbeschaafde termen achteraan. Ik wilde tussenbeide komen maar ……. niet nodig. Het was allemaal als grap bedoeld, een beetje jennen en Jeanne, sportief als ze is, vatte dit ook zo op. Volgende mêne. Een wonderbaarlijke opstanding. De “scheldpartij” had Jeanne goed gedaan. Ze plaatste al haar boules zowat op het butje. Driek, die iets van de plagerij had meegekregen,
miste geen boule meer! Het heeft bij hem dus ook geholpen. 3 Punten werden binnengesleept! Weer een mêne. Jeanne kreeg al haar boules binnen 5-10 cm van de but. Enfin, om het kort te houden, Driek en Jeanne wonnen de partij, door goed en tactisch spel, met 13 tegen 7. De tegenstander was beduusd. Dat een partij zo kon kantelen.Het was wonderbaarlijk!
HAVHKVA

NAP

Normaal Amsterdams Peil, een houten kommetje, in het Engels een dutje.
Waar wil hij nou heen?” hoor ik de lezer al denken. “Wat moet die titel betekenen?” Simpel mensen. Zet Maarten vóór het woord en wat krijg je dan.? Juist ….Maarten Nap, die kennen jullie vast wel en over deze befaamde bouler wilde ik wat zeggen. Iedere woensdagmiddag is hij een graag geziene gast bij ons toernooi. Velen hebben fijne kneepjes van het boulen van hem geleerd. Je kan altijd bij hem terecht als je wat van onze edele sport wil weten. Uitmuntende bouler en dat laat hij in vele toernooien in Nederland en in het buitenland zien. Welke bouler in Nederland kent hem niet? Als hij niet zo slank was kon hij voor een “Hell’s Angel” doorgaan gelet op de wijze waarop hij is uitgedost en zijn witte paardenstaart.



Maar dit alles even terzijde. Wat ik wilde vertellen is dat Maarten als eerste Nederlander is ingeschreven in het Franse register van “Maitres de Pétanque”. Hij mag zich nu "Maitre de Petanque" noemen.Er staan slechts 600 namen in dat register waaronder de namen van vele kampioenen. Hij kan er trots op zijn en wij zijn dat natuurlijk ook een beetje. Mevrouw Nap heeft het beeldje, dat bij de inschrijving werd uitgereikt, een mooi plaatsje in de huiskamer gegeven. Het lijkt wel een cadeau voor het veertigjarig huwelijksfeest dat ze enkele weken geleden hebben gevierd.
Maitre, het ga je goed !! HAv/hKvA