Tatoeages

Wat zijn we in Nederland de laatste maanden , vooral in november, weer doodgegooid met VOETBAL. De TV stond er bol van. Het komt je zowat de strot uit en als dit niet gebeurt wordt je wel kotsmisselijk van de tatoeages, die je op het veld ziet. Wat bezielt een sportman of vrouw toch om kleurrijke, vaak ondefinieerbare beschilderingen op het lichaam te laten te zetten. Macho gedoe misschien? Meedoen met collega's? Het kost veel geld (tja, daar hebben ze voldoende van) ,maar het haalt je toch zo naar beneden. Je ziet er toch niet meer fatsoenlijk uit. Als het een kleine tatoeage was, bijvoorbeeld de naam van je vrouw op je arm, heb ik geen probleem. Het wordt natuurlijk wel problematisch als het liefdesvuur dooft en een andere geliefde haar plaats op de arm opeist. Sommige sporters onderkennen dit en laten hun hele lichaam beschilderen, zodat er niks meer bij kan. Ik lees op internet, dat er tatoeages op Egyptische mummies zijn gevonden, gedateerd 2000 jaar voor Christus. Nooit geweten. Jullie? Ik lees verder dat er verschillende redenen zijn om een tatoeage te zetten. Identificatie is een belangrijke reden. De drager hoopt aan de hand van zijn tatoeage te worden herkend, bij verdrinking bijvoorbeeld. Denk aan zeelieden. Toen kwam een idee, dat al lang in mijn hersens speelde, weer boven. Wat zou het fijn zijn als alle boulers in de wereld op de bovenkant van hun linkerhand een tatoeage lieten zetten om herkend te worden. Een klein bolletje(de but) en een iets groter bolletje( de boule) ernaast. Heel klein, kost centen. Overal waar je bent herken je dan iemand die dezelfde interesse voor ons mooie spel heeft. Er kunnen gesprekken plaats vinden, lol en afspraken gemaakt worden en indien nodig hulp geboden worden. We zijn toch één grote familie. Ik hoop dat mijn idee aanslaat, maar ik ben er pessimistisch over. Tenslotte zijn veel van mijn interessante bedenksels in de WC pot belandt. Ja, erg hè. Ik zal er enkele noemen: Het clublied......Een clubvlag.......Wie de toss wint mag of het butje, of het terrein kiezen, niet beiden....De boulersgroet.... en ga zo maar door. Nooit meer wat van gehoord en er is nog veel meer, maar om al die ideeën op te zoeken moet ik te diep in het archief duiken. Laat ik het maar hierbij laten. Er zijn zoveel wetenschappers, uitvinders, fantasten, gynaecologen en dies meer, die pas na hun dood erkend en geprezen zijn. Het zij zo. HAVHKVA

HOOGTEPUNTEN

Voor veel van onze leden zijn de dinsdag- en donderdagmorgen het uitje van de week. Je kan zelfs spreken over hun hoogtepunten in de week. Ze komen dan weer samen met hun maatjes om ons mooie spel te spelen, hetzij in de buitenlucht of bij slecht weer in het boulodrome. Dat hebben wij weer voor op bijvoorbeeld de golfers, die ik vaak in de regen zie ploeteren om een golfballetje te zoeken. Laat ik daar maar niet dieper op ingaan. Terug naar het boulen. Ondanks het gelach en gesnater, dat regelmatig opklinkt, wordt er serieus gespeeld. Om iedere millimeter wordt geknokt en regelmatig komen de meters tevoorschijn. Half elf gaan ze gezamenlijk, ik zou haast zeggen broederlijk, een kopje koffie drinken. Er is een half uur voor uitgetrokken, maar ja, ja, dik voor elven zijn de butjes al weer uitgegooid. Fanatiek gaan ze weer aan de slag en toch is er ook wel tijd om af en toe een kort praatje te maken met een omstander of toekijker. Ja, de sfeer is heerlijk ontspannen, dus vergeet het woord fanatiek maar dat ik hierboven gebruikt heb. Het spelniveau is redelijk tot goed en ze kunnen beslist wedijveren met de spelers, die regelmatig de toernooien op de woensdag en zaterdag bezoeken. Daarom is het zo jammer dat ze deze toernooien links laten liggen. “Speel toch een keer mee,” zou ik willen zeggen. “Jullie zijn toch lid van de Petanqueclub “De Gooiers.” Doe dan ook mee met alle activiteiten van de club. Als prettige bijkomstigheid: De keuken is open en tussen de partijen door kan je een broodje kroket of een ander snack nemen, wat te drinken erbij en je dag kan niet meer stuk. Schrijf je dus een keertje in, De meer zielen de meer vreugd. Doen hoor! Doen! HAVHKVA