LOTERIJEN

Beste vrienden, al jaren en jaren speel ik in diverse loterijen. Nooit wat gewonnen. Ik zou echt tevreden zijn geweest met enkele duizenden Euro´s als prijs, maar Vrouwe Fortuna ging steeds mijn deur voorbij. Kan ook niet anders, want kleine prijzen zijn er amper meer. Nee! Drie, vier, vijf, zeven ja zelfs twaalf miljoen, keren ze uit. Belachelijk gewoon! Hoeveel mensen zijn al niet dolgelukkig met 10.000, 20.000 of pak ‘m beet 100.000 Euro. Meer hoeft toch niet. Denk ook niet dat je zo gelukkig bent als je bijvoorbeeld 7 miljoen Euro wint. De eerste weken misschien wel, een paar feestjes, een verre reis, maar daarna ga je wensen dat je dat vervloekte geld nooit had gewonnen. Bedelbrieven, dreigbrieven! Je barst plotseling van familie en vrienden. Er wordt geadviseerd een beveiligingsfirma in de arm te nemen. Rustig boulen kan je niet meer. Twee, drie kerels met die donkeren zonnebrillen op, blijven je in de gaten houden, blijven op je passen. Lekker met je fietsie naar het boulodrome om een pilsje te pakken is er niet meer bij. Te gevaarlijk! Als je gaat moet je in een gepantserde auto zitten. De knappe koppen onder jullie zullen misschien zeggen: “Geef het geld toch weg,``maar hallo, wel doordenken hoor! Je karakter verandert ook. Je wordt gierig, je denkt dat iedereen achter je geld aan zit, je wilt steeds meer van dat aardse slijk en weggeven ho maar. Anoniem blijven? Een momentje van zwakte, van loslippigheid, een pilsje teveel op, en het bericht verspreidt zich als een lopend vuurtje door Europa tot aan de Balkanlanden toe, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Een accountant, die op je kapitaal zou passen gaat er met de helft vandoor. Via, via, hoor je dat hij in Cuba zit. Nou ja zit, hij zal waarschijnlijk liggen en wel op het strand, met een paar mooie meiden naast hem. Je bent gedwongen om je in het criminele milieu te begeven om iemand te vinden die het geld wil terughalen, uiteraard tegen een enorme vergoeding. Na veel geld gestiekt te hebben in de onderwereld vind je eindelijk een huurmoordenaar die het wil doen. Het eerste wat hij zegt: ``Bang maken, of moet hij ook”…..en dan volgt een gebaar met de vinger langs de hals. Griezelig gewoon! Voordat je het weet zit je in de cel met al je miljoenen. Wees dus verstandig, mocht het zover komen dat je wat wint, overleg dan met mij, wat wij er mee gaan doen en hoe wij het gaan doen. Afgesproken? We komen er samen wel uit. We zijn toch vrienden.
HAVHKVA

DINSDAGMORGEN

Zomaar een zonnige dinsdagmorgen in deze toch wat natte zomer. Kwart voor negen hangen ze al voor de deur van het boulodrome ofschoon het “vrij spelen” in feite pas om half tien begint. Deze jeu de boule spelers laten geen dinsdagmorgen aan zich voorbij gaan of er moet iets serieus met ze aan de hand zijn. Groepjes worden geformeerd en na het eerste kopje koffie rollen de butjes al snel over het terrein.
Het is een en al gezelligheid. Er wordt gekeuveld, gelachen en gesproken over kleine vraagstukken. Wie de partij wint is niet belangrijk. Hoewel…..in sommige partijen wordt toch wel fanatiek en geconcentreerd gespeeld, maar dan weer, altijd in een fijne sfeer.
Zittend op een terrasstoel, een kop koffie in de hand , kijkend naar een partij en niet schromend om commentaar te geven, is werkelijk een belevenis. Een fijne belevenis. Probleempjes zijn even ver weg.
Na een tijdje genoten te hebben, begint het een beetje te kriebelen en wil je ook een partijtje doen, maar ho,ho, dat is niet makkelijk! De partijen zijn tenslotte al geformeerd en er wordt al gespeeld. Bekijk het even, wil je!
Je komt er niet meer bij en voor laatkomers en nieuwelingen is dat, zeer begrijpelijk, erg teleurstellend.
Waarom doen we daar niets aan, we zijn toch één familie? Je laat een clublid toch niet zomaar in de kou staan. Wat maakt het nou in feite uit of je triplette in plaats van doublette speelt als je twee toekijkers gelukkig kan maken. En drie tegen twee is toch ook geen ramp.
Het lijkt me verstandig als het Bestuur enkele mensen aanwijst, die tot taak hebben zo nu en dan er op te letten, dat geen van onze leden of aspirant leden aan de kant blijven staan. Ze moeten de autoriteit krijgen om indien nodig, nieuwe groepjes te formeren of aan te vullen.
Ik snij nu een onderwerp aan dat eigenlijk ook geldt voor het “vrij spelen” op de dinsdagavond en de donderdagavond. Heus, ik heb mensen eenzaam en haast huilend het terrein weer zien verlaten ; niemand wilde met hen spelen. Kan toch niet vrienden?
Tijdens het spel moeten we dacht ik , af en toe in het rond kijken en eventueel proberen indien nodig wat te regelen en dat geldt natuurlijk ook voor mijn persoontje. Ik heb Eefje eens terneergeslagen weg zie gaan zonder dat ik ingreep. Duurde lang voordat ik in slaap viel die nacht, echt waar, maar Eefje heeft misschien helemaal niet geslapen.
Denk er over na vrienden en……..”Wie goed doet, goed ontmoet.” Boul ze met plezier. Met twee, vijf, zes of vier! Het geeft toch geen sier? Love you all !!
HAVHKVA