DOPING

Al gelezen of gehoord van het dopinggebruik bij het jeu de boule? Nee? Weten jullie er echt niets van? Nooit bij toernooien of competitiewedstrijden naar de bar gekeken? Nou daar gaat wat doping door de kelen hoor. Word ik daar ook vaak gesignaleerd? Nou ja, oké, klopt helemaal, het is ook maar een grapje, maar met het innemen zit ik vast wel bij de subtop. Niet om fysiek sterker te worden, of meer uithoudingsvermogen te krijgen, maar zuiver om rustig te worden, om die zenuwen in bedwang te houden. Ik zeg niet dat het helpt, maar ook veel biljarters die ik ken, nemen om halfeen (wat vroeg hè)al een jonkie als ze om één uur een partij moeten spelen. Ja, ook bij biljarten is het zaak om rustig en ontspannen te zijn. Net als bij het pétanque kan een licht gevoel van spanning de biljartbal of de boule een verkeerde richting opsturen. Ik las laatst een advertentie, naam en toenaam van de biljarter werden genoemd, meerdere malen kampioen en altijd lekker rustig gespeeld vanwege een mengseltje getrokken uit valeriaan. Ja, kan best waar wezen, maar dan houd ik het toch liever op onze “doping.”



Alle gekheid op een stokje, tegenwoordig tref je doping, als je de media mag geloven, in alle sporten aan. Zeer treurig en onsportief! Toch zou het mogelijk zijn geweest dat ook ik, één keertje, echte doping heb gehad in mijn sportloopbaan.Luister of beter gezegd lees! De voetbalwedstrijd in de nacompetitie tussen Roda JC uit Heerlen en HVC uit Amersfoort in de zeventiger jaren. Ik was 36 jaar en mandekker bij HVC. De man die ik moest afschermen liet zich steeds terugvallen op eigen helft. “Ik zal die ouwe wel laten lopen,” zal hij gedacht hebben. Ik moest steeds met hem mee. “Al gaat hij plassen, je blijft bij hem,” zei de trainer. Dood en doodmoe was ik en in de rust vroeg ik onze dokter of hij me iets kon geven wat me op kon peppen. We stonden met 3-0 voor en winst zou promotie betekenen. Hij gaf me een wit pilletje, ik wist niet eens wat het was. Het kon een aspirientje zijn, maar in de tweede helft kende ik geen problemen. Zelfsuggestie? Mogelijk, maar het was wel raar dat ik die avond, de lange treinreis terug naar Amersfoort, het diner, het promotiefeest, niet dronken werd. Grof uitgedrukt, “ik kon zuipen wat ik wilde, zonder dat het mij wat deed,” en de volgende morgen stond ik fris en vrolijk op. Toch vreemd niet? Weken later trof ik de dokter heel toevallig in Hilversum aan. Mijn vraag beantwoordde hij niet. Zijn glimlach sprak geen boekdelen.Nou weet ik nog niets! Geen nood, morgen weer lekker boulen, met of zonder doping. Hoop jullie allemaal te zien in de speelhal of aan de bar.Tot dan!

HAv/hKvA