De verzamelaar

Een paar maanden terug, begin juli om precies te zijn, kwam hij weer eens kijken hoe het met zijn oude maatjes ging. De verzamelaar. Johan werd hij genoemd, maar zijn eigenlijke naam was Joop. In het embryonale tijdperk van de club melde hij zich aan als lid. Stelde zich voor aan de voorzitter als Joop, maar die vroeg of hij Johan mocht zeggen want er was al een Joop, namelijk Joop v.d.Water en het zou alleen maar verwarring scheppen. Goedmoedig als hij was, vond hij het prima, tenslotte: ”What’s in a name.” En “Johan” is het gebleven. Jaren en jaren maakte hij deel uit van de wedstrijdleiding van onze toernooien. Hij was altijd op zijn post, geld tellen, telefoon aannemen, namen noteren, lijsten ophangen en zo meer. Iedere week! En nu komt het vrienden. Als ik de prijzen had ingekocht vroeg hij steevast :”Hans er is toch wel een mes bij ?” Er zijn mensen die de raarste spulletjes verzamelen en hij was er ook zo één. Hij verzamelde namelijk messen. “Hans als je in de prijzen valt, neem dat mes dan voor mij, alsjeblieft. ” Ettelijk keren heb ik dit gehoord en een enkele keer, door een gunstige loting zal ik maar zeggen, kon ik aan zijn wens voldoen.
Toen hij en zijn vrouwtje 60 jaar getrouwd waren ben ik naar de receptie gegaan. Het kwam mooi uit, want net een week voor de feestelijke dag, kon ik een leuk mesje op de kop tikken in Huizen op de Pasar Senang. Het was daar wel een beetje spannend want het kraampje waar wij even tevoren het mesje hadden gekocht werd plotseling omsingeld oor politiemensen. Er werden processen verbaal opgemaakt en het gros van de steek –en slagwapens werd in beslag genomen. Beppie had het net gekochte mes in haar tas en we maakten ons snel uit de voeten.
Op de receptie wilde ik, ondanks het feit dat ik geen sprekerd ben, toch wat tegen Joop en zijn vrouwtje zeggen. In de eerste plaats natuurlijk de felicitaties voor het diamanten huwelijk maar dan wilde ik de aanwezigen ook iets vertellen over zijn verzamelwoede. “De politie moet hier geen laden opentrekken,” meende ik gezegd te hebben, “want dan is het hommeles vanwege de vele messen, die er rondzwerven.” Er werd gelachen , maar het meest om het feit dat het hoofd van de politie, namelijk de burgemeester, ook aanwezig was. Ik kreeg hem in de gaten, schrok me het apezuur, gaf het mes nog aan Joop en brak mijn zogenaamde speech snel af
Het had allemaal geen consequenties hoor, want ik denk dat Joop het verzamelen van messen al opgegeven heeft. Met het boulen is hij zeker gestopt, helaas! En nu willen jullie natuurlijk ook de naam weten van de verzamelaar. Ik zal het zeggen :”Het is good old Joop Rey” Dat het hem en zijn vrouw Diny goed mag gaan op hun verdere levensweg.

H.A.v/h K.v.A.