Tatoeages

Wat zijn we in Nederland de laatste maanden , vooral in november, weer doodgegooid met VOETBAL. De TV stond er bol van. Het komt je zowat de strot uit en als dit niet gebeurt wordt je wel kotsmisselijk van de tatoeages, die je op het veld ziet. Wat bezielt een sportman of vrouw toch om kleurrijke, vaak ondefinieerbare beschilderingen op het lichaam te laten te zetten. Macho gedoe misschien? Meedoen met collega's? Het kost veel geld (tja, daar hebben ze voldoende van) ,maar het haalt je toch zo naar beneden. Je ziet er toch niet meer fatsoenlijk uit. Als het een kleine tatoeage was, bijvoorbeeld de naam van je vrouw op je arm, heb ik geen probleem. Het wordt natuurlijk wel problematisch als het liefdesvuur dooft en een andere geliefde haar plaats op de arm opeist. Sommige sporters onderkennen dit en laten hun hele lichaam beschilderen, zodat er niks meer bij kan. Ik lees op internet, dat er tatoeages op Egyptische mummies zijn gevonden, gedateerd 2000 jaar voor Christus. Nooit geweten. Jullie? Ik lees verder dat er verschillende redenen zijn om een tatoeage te zetten. Identificatie is een belangrijke reden. De drager hoopt aan de hand van zijn tatoeage te worden herkend, bij verdrinking bijvoorbeeld. Denk aan zeelieden. Toen kwam een idee, dat al lang in mijn hersens speelde, weer boven. Wat zou het fijn zijn als alle boulers in de wereld op de bovenkant van hun linkerhand een tatoeage lieten zetten om herkend te worden. Een klein bolletje(de but) en een iets groter bolletje( de boule) ernaast. Heel klein, kost centen. Overal waar je bent herken je dan iemand die dezelfde interesse voor ons mooie spel heeft. Er kunnen gesprekken plaats vinden, lol en afspraken gemaakt worden en indien nodig hulp geboden worden. We zijn toch één grote familie. Ik hoop dat mijn idee aanslaat, maar ik ben er pessimistisch over. Tenslotte zijn veel van mijn interessante bedenksels in de WC pot belandt. Ja, erg hè. Ik zal er enkele noemen: Het clublied......Een clubvlag.......Wie de toss wint mag of het butje, of het terrein kiezen, niet beiden....De boulersgroet.... en ga zo maar door. Nooit meer wat van gehoord en er is nog veel meer, maar om al die ideeën op te zoeken moet ik te diep in het archief duiken. Laat ik het maar hierbij laten. Er zijn zoveel wetenschappers, uitvinders, fantasten, gynaecologen en dies meer, die pas na hun dood erkend en geprezen zijn. Het zij zo. HAVHKVA